آدولف هیتلر،از روزنامه نگاری تا صدراعظمی/ در سال ۱۸۸۹ در اطریش به دنیا آمد . در دوران قبل از جنگ به روزنامه نگاری می پرداخت. وی هرگز سوسیالیست نبود اما گرفتار رادیکالیسمی افراطی و تا حدی مقرون به جهل بود. پدرش کارمندی ساده بود که در دوران کودکی آدولف فوت کرد . وی در نوزده سالگی در وین زندگی فقیرانه ای داشت و اغلب گرسنه می ماند. وی تزئینات دربار هابسبورگ را نپسندید ، نه از اشراف اروپای شرقی خوشش آمد ، نه از ملیت های مختلف امپراطوری دانوب. از یهودیان در مناصب بارز بازرگانی ، حقوق ، طب و اداره روزنامه ها متنفر بود و بی اندازه به نژاد گرایی تمایل داشته و خود را یک آلمانی خالص و از تیره قدیمی اصیلی می پنداشت. در سال ۱۹۱۲ در باویر به رنگرزی و نجاری پرداخت. هنگام جنگ وارد ارتش شد ولی از درجه گروهبانی بالاتر نرفت و بعد از جنگ از خدمت مرخص شد. در سال ۱۹۱۹ در باویر به دسته کوچکی به نام حزب کارگران آلمان ملحق شد. در سال ۱۹۲۰ این حزب نام خود را به حزب کارگران آلمانی ناسیونالیست سوسیالیست تغییر داد. و بدین گونه لفظ نازی از طرز تلفظ دو سیلاب اول لغت ناسیونال وارد فرهنگ آلمانی گردید.
در سال ۱۹۲۹ به دنبال بحران عظیم اقتصادی ، خود را ابراز کرد و شخصی شد همتای ناپلئون. وی با نطق های آتشین خود به تحریک احساسات آلمانی ها پرداخت و عهدنامه ورسای را مایه سرشکستگی آلمان دانست و میخواست با جنبش عظیم و اساسی ملت یا فولک دموکراسی واقعی را تحقق ببخشد. هیتلر کارگران بیکار ، جوانان فاقد شغل ، و کشاورزان درمانده را مخاطب خود قرار داد.
در انتخابات ۱۹۳۰ نازی ها ۱۰۷ کرسی رایشتاگ ( مجلس آلمان ) را به دست آوردند. در سال ۱۹۳۲ این تعداد به ۲۳۰ رسید. سپس رهبران حزب ملیون ، رئیس جمهور هیندنبورگ را تشویق کردند که هیتلر را به مقام صدر اعظمی یک کابینه ائتلافی منصوب کند.
بالاخره در ۳۰ ژانویه ۱۹۳۳ آدولف هیتلر به شکلی کاملا قانونی به صدر اعظمی جهموری آلمان منصوب شد.
تاریخ اروپا از آغاز تا پایان قرن بیستم، عباسقلی غفاری فرد
با سپاس از امیر آلبرت
