The names of the days of the month in ancient Iran

به نام ایزد منان

در روزشمار ایرانیان باستان هریک از سی روز ماه را نامی است که نام دوازده ماه سال نیز در بین انهاست. ایرانیان باستان در هر ماه که نام روز با نام ماه منطبق و یکی میشدند ان را به فال نیک گرفته وان روز را جشن میگرفتند.
اغلب جشن های ایرانیان اریایی چه آنهایی که امروز برگزار میشوند و چه آنهایی که فراموش شده اند ریشه در آیین کهن زرتشتی دارد و به قول پرفسور مری بریس «شادی کردن تکلیف دلپذیر دینی این جماعت است.» در کتیبه های هخامنشی هم شادی و جشن ودیعه ی الهی اهورایی خوانده شده است. پیوند ایرانیان آریایی قبل از زرتشت با یزدان خود نه بر پایه جهل و ترس از آنان بلکه بر اساس مهر و دوستی استوار بود و مردم در مقابل نعمات و سلامتی عطا شده به آنان به یزشن «نیایش شادمانه» می پرداختند و آنان بایستی با خوشنودی و شادی و پایکوبی( نه غم و سوگ و گریه و زاری که صفات و علامات اهریمنی می باشد) و در عرصه روشنایی و آگاهی به نیایش ایزدان می پرداختند.
روزهای هشتم و پانزدهم و بیست و سوم به نام دی میباشد که به مفهوم آفریدگار است. برای اینکه در شمارش روزها این سه روز از هم بازشناخته شوند آنها را با نام روزهای پشت سرشان میخوانند.
1.Ormazd: ساده شده ی اهورامزدا
2.Avalanche: good thought
3.Ordibehesht: بهترن راستی و پاکی
4.Shahrivar: Shahriari is strong
5.سپندارمد: فروتنی و مهر پاک
6.eaten: تندرستی
7.امرداد: بی مرگی و جاودانگی
8.December to November: the creator
9.Fire: fire, light
10.Aban: Waters, when water
11.خیرخور: sunshine
12.Month: Month
13.Tir: نام ستاره باران
14.گوشگؤش: جهان، زندگی هستی
15.Day to Mehr: the creator
16.stamp: دوستی پیمان
17.Soroush: Obedience
18.Rushan: Judiciary
19.farvardin: فَروَهَر، نیروی پیشرفت
20.ورهرام: victory
21.Ram: رامش، شادمانی
22.Wind: Wind
23. Day to religion: the creator
24.religion: Inner insight
25.ارداشی: خوشبختی، دارایی
26.استاد: the truth
27.the sky: the sky
28.زامیاد:the earth
29.Sepand Mantra: clean speech
30.انارام: فروغ و روشنی های بی پایان