بگریز، دوستِ من، به تنهایی ات بگریز! چنین گفت زرتشت

امشب خیلی حالم خراب بود .
دنبال نکاتی از زرتشت میگشتم که این پست رو دیدم .
متن بالاتر از اونه که حقیری مثل من بخواد ازش تعریف و تمجید کنه .
اما همین که ببینی کسایی بودند و یا هستند که مثل تو فکر میکنند کمی دلگرم میشی.هرچند نبینیم چون به یقین رسیده باشی همین متون بارها و بارها از درون واست تکرار میشه. چیزی که همه روزه در زمان با دیگران تکرار میشه.
این متن چون امکان این رو داشته باشه که برداشت خودشیفتگی و …. داره دوست داشتی پاکش کن اما درهر صورت انتشارشم بدی خوبیش اینه به کوری اکثریت به ظاهر انسان و دون پرور ، یه جاییم بود یه نفر یه نظری داد بر علیه اکثریت دون پرور .
همه این متن رو توی زندگیم بارها و بارها لمس کردم . اونی که قبل از خوندن این متون زندگی کرده این متون رو خوب حال منو میفهمه .
اما با چند بیت حضرت حافظ پاسخ این متن زیبا رو میدم :
به جان خواجه و حق قدیم و عهد درست که مونس دم صبحم دعای دولت توست
سرشک من که ز طوفان نوح دست برد ز لوح سینه نیارست نقش مهر تو شست
بکن معامله‌ای وین دل شکسته بخر که با شکستگی ارزد به صد هزار درست
زبان مور به آصف دراز گشت و رواست که خواجه خاتم جم یاوه کرد و بازنجست
دلا طمع مبر از لطف بی‌نهایت دوست چو لاف عشق زدی سر بباز چابک و چست
به صدق کوش که خورشید زاید از نفست که از دروغ سیه روی گشت صبح نخست
شدم ز دست تو شیدای کوه و دشت و هنوز نمی‌کنی به ترحم نطاق سلسله سست
مرنج حافظ و از دلبران حفاظ مجوی گناه باغ چه باشد چو این گیاه نرست
سربلند باشید عزیز.