تنها شهر متعارف گزارش شده هخامنشی
اين شهر باستاني در ۴۴كيلومتري زابل قرار دارد و به دوران هخامنشی تعلق دارد. بناها از گل خام هستند و به دليل چسبندگي بسيار زياد گل در اين منطقه ديوارهاپس از خشك شدن از آجر نيز سخت تر شده اند. به همين دليل اين شهر تقريبا سالم از زير خاك بيرون آمده است.
…
نكته عجيب اين است كه در اين شهر هيچگونه آثار زندگي يافت نشده است و احتمال اين ميرود كه مردم شهر به دليل خاصي آنرا ترك كرده باشند و شهر را متروك و بي سكنه گذاشته اند.
طول اين شهر ۱۵۰۰متر است و آثار متعددي از دوران هخامنشي در آن وجود دارد كه شامل ساختمانهاي اداري، محله هاي مسكوني، معبد،رصدخانه، محله صنعتي ،خزانه و غيره است.در قسمت شمالي شهر بناي بزرگي ديده ميشود كه بالغ بر چهل و پنج اتاق دارد. اين بناي عظيم تنها يك در داشته و در داخل آن ازستونهاي بزرگي براي نگه داري سقف استفاده شده است. بزرگترين نقاشي ديواري دوران هخامنشيان بر روي يكي از ديوارهاي اين شهر ديده ميشود. يكي ديگر از بناهاي اين شهر باستاني با اضلاع ۵۴متر،رصدخانه بوده كه هم اكنون بازسازي شده است. در متون كهن نيز داريم كه زرتشت در رصد خانه نيمروز حلول خورشيد را رصد كرده است. بازي سايه ها در اين بنا موقعيت سال را نشان ميدهد. به دليل اينكه بادهاي سيستان از شمال به جنوب مي وزد درهاي خانه ها رو به جنوب است و آنهايي كه رو به شمال است با يك باد شكن مهار شده اند.در اين شهر بر خلاف معماري هخامنشي سقفها را گنبدي ميساختند و اين يكي از موارد نادر در زمان هخامنشي است.کانال آبی شهر را به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می کند و احتمالا بخش شمالی به دلیل وجود ساختمانهای بزرگ در آن متعلق به اشراف شهر بوده و بخش جنوب رودخانه مردم معمولی زندگی می کردند. در این قسمت سازه های مسکونی توسط کوچه های موازی شرقی غربی تقسیم شده اند. استخوان های کشف شده عموما متعلق به پستان داران هستند و در نگاره های تخت جمشید زرنگیان گاو هدیه آورده اند. اینگونه میتوان نتیجه گرفت در این محل پرورش گاو از قدیم رونق داشته است.
تصاوير از سايت خبر رساني ميراث فرهنگي
برگرفته شده ار اطلس ایران
