دلیل سهروردی در توضیح این‌که ابن‌سینا را توانِ آن نبود تا طرحِ «حکمت مشرقی» را به انجام رساند، این است که او از «اصل مشرقی» که مؤید درستی عنوان «مشرقی» است، آگاهی نداشت. ابن‌سینا این اصل را که نزد حکمای خسروانی ظاهر شده بود و آن همان حکمت الهی است، نمی‌شناخت.
شیخ ما می‌نویسد:
«در ایران باستان امتی بودند که به حق راهنمایی می‌کردند و قائل به حق بودند. اینان حکمای فاضلی بودند که نباید آنان را با مجوسان اشتباه کرد. من حکمت شریفه‌ی نوریه‌ی آنان را که ذوق افلاطونی و اسلاف او نیز بر آن گواهی دارد، در کتاب حکمت‌الاشراق زنده کردم و کسی در این امر بر من پیشی نگرفته است.»…
ابوالقاسم کازرونی می‌نویسد:
«چنان‌که فارابی مجدِّد فلسفه‌ی مشایی بود و ازین‌رو معلم ثانی خوانده‌شد، سهروردی نیز در کتاب‌ها و رساله‌های پرشمار خود حکمت اشراقیان را احیاء کرد.»
تاریخ فلسفه اسلامی (هانری کربن)
صص۲۶۳-۲۶۴
ترجمه: دکتر جواد طباطبایی
با سلام
در مورد نقد فلسفه اشراق «حکمت اشراق» یا «حکمت مشرقی» یا «حکمت خسروانی» و نقد دیدگاه کربن، بهتر است به مقاله ای که آقای حسن انصاری در سایت بررسی های تاریخی قرار داده اند رجوع شود.
با تشکر