ناصر پورپیرار (دروغ گوی بزرگ)

عجیب است که ناصر پورپیرا در نوشته های خود شرم و حیا را کنارزده و سخت دشمن هرکس و آثاری است که با تاریخ ایران و فرهنگ این سرزمین مرتبط است.

ناصر پورپیرار این به اصطلاح استاد نابغه و دگراندیش، در دیدگاههای خود شخصیتهای فرهنگی وتاریخی ایران را از ابتدای تاریخ مکتوب این سرزمین تا زمان معاصر با شدیدترین الفاظ مسخره می کند. از دیدگاه این شخص هر آنکس که در طول تاریخ به عنوان شخصیت مشهور مانند ادیب، شاعر، نویسنده، سردار بزرگ، مردی انقلابی یا پادشاهی قدرتمند و … میزیسته است، مزدور، جیره خوار و آلت دست یهودیان و جاعل تاریخ کهن و تمدن آن بوده و باید همه آثار و کتابهای برجامانده از او را از میان برد! استاد بزرگ ما ! هرکس را که دستی در مطرح نمودن و معرفی تاریخ و فرهنگ این سرزمین دارد، با عباراتی مانند باستان پرست ویا واژگانی زشت و زننده مورد حمله قرار می دهد.

از کوروش بزرگ و داریوش هخامنشی در ۲۵۰۰ سال پیش گرفته تا فردوسی و ابن ندیم در سده های اولیه هجری و از ناصر خسرو و سعدی شیرازی تا شیخ حر عاملی هیچکدام از نیش گزنده این استاد کبیر! در امان نیستند . مشاهیری چون زرتشت که زیباترین سرودهای کهن را سروده اند، مانی و مزدک آن مردان انقلابی روزگار ساسانیان و حتی سلمان فارسی آن یار باوفای پیامبر عظیم الشان اسلام، بابک خرمدین آن دلاور مرد آذربایجانی و … همگی شخصیتهای دروغین، جعلی و افسانه ای شمرده می شوند.

از دیدگاه ناصر پورپیرار فردوسی آن حکیم فرزانه که شاهنامه اش بزرگترین شعر حماسی تاریخ است، مزدور و آلت دست یهودیان بوده و شاهنامه اش کتابی جعلی است که برای تخریب چهره اسلام نوشته شده و باید آنرا هر چه سریعتر از میان برد!!