قانون جنگ دفاعی پارسيان در زمان شوروی – استالین

ژوزف استالين رهبر اتحاد جماهير شوروي در زمان جنگ جهاني دوم

بخشنامه نظامي شماره ۲۲۷ استالين رهبر وقت اتحاد شوروي بامداد ۲۸ ژوئيه ۱۹۴۲ ( ۶ امرداد ۱۳۲۱ خورشيدي ) خطاب به يكايك افراد مسلح اين كنفدراسيون صادر شد كه در آن عقب نشيني سرباز در نبرد دفاعي وقت را بدون دريافت دستور كتبي فرماندهان ارشد ممنوع و مجازات تخطّي از اين بخشنامه را اعدام فوري تعيين كرده بود. (در قانون جنگ؛ دفاع در برابر تجاوز بيگانه، نبرد ميهني = مقدس عنوان گرفته است.).

ظهر همين روز، راديو مسكو كه صداي آن از بلندگوهاي سربازخانه ها براي شنيدن نظاميان پخش مي شد به تفسير اين بخشنامه كه آن را لازم و حياتي خوانده بود پرداخت و گفت: پارسيان با چنين قانوني به مدت ۱۲ قرن يك امپراتوري بزرگ داشتند و ۲۲۵ سال تنها ابرقدرت جهان بودند. در آن سرزمين دو بار از اين قانون تخطي شد و امپراتوري آنان موقتا از دست رفت؛ يك بار در برابر تعرض اسكندر و بار ديگر در برابر مسلمانان عرب و فاصله ميان اين دو مورد بيش از نهصد سال بود و در بار دوم پرچم نظامي خود را كه برايشان مقدس بود ازدست دادند، ما (روس ها) نبايد از برابر آلماني ها فرار كنيم.

…

آنان بدون دليل و منطق و بدون اينكه مورد تهديد ما قرار گرفته باشند سرزمين مان مورد تجاوزي بسيار خشن قرارداده اند و دفاع ما يك ايستادگي مقدس، مشروع و ميهني است و بنابراين نبايد به خاطر زنده ماندن موقت و به بهاي به كشتن دادن ديگران و انهدام وطن، از برابر متجاوز بگريزيم. با فرار و كرنش، تعرض متوقف نخواهد شد و ….

اين بخشنامه و گفتار كه ورقي از تاريخ جنگ هاي ميهني را تشكيل داده است سبب شد كه روسها بايستند و تجاوزگر را نابود سازند. بوروكراسي (ساختار اداري غير علمي و اصطلاحا: من درآوردي)، فساد مقامات بالا، خودخواهي و فقر تفكر ميهني و عمومي؛ شوروي را از درون فروپاشانيد، نه تعرض خارجي و ….

جالب است بدانيد كه ارتش شوروي براي روحيه بخشي به سربازانش براي جنگ و مقاومت در برابر ارتش نازي از شعرهاي حماسي شاهنامه فردوسي سود مي جست و خواندن اين شعرها توسط سخنوران ماهر در ارتش را به كاري روزمره و در عين حال اجباري در دستور كار خود قرار داده بود.

ارتش لهستان كه پس از فتح كامل كشورشان ،به صورت پارتيزاني در حال نبرد با ارتش آلمان نازي بود ،از الگوي ارتش شوروي سود مي برد و شاهنامه خواني را در برنامه هاي خود گنجانده بود.

پس از شهريور ۱۳۲۰ خورشيدي و اشغال ايران توسط متفقين،ارتش سرخ و نيروهاي لهستاني به پاس خدماتي كه از سروده هاي فردوسي در پيش برد اهداف خويش برده بودند،هدايا و يادمان هايي به آرامگاه بزرگ شاعر ايران زمين و پدر زبان فارسي نوين،تقديم كردند كه هم اكنون در موزه آرامگاه فردوسي موجود مي باشد.

ما در خانه خويش بهترين گنج ها را داشته و داريم،اما هميشه از خويشتن خويش بي خبريم . . .