زرتشت پیامبر بزرگ آریایی

به نام خداوند خرد
زرتشت پیامبر بزرگ آریایی، یکی از نوادر اندیشمندان جهان است. درباره دوران زندگی وی آگاهی درستی در دست نیست، اما قدر مسلم آن است که دانشمندان بر اساس پژوهش های انجام شده، زمان زندگی وی را از ۱۵۰۰ تا ۳۰۰۰۰ سال پیش از میلاد می دانند.
آموزش ها و فلسفه و جهان بینی زرتشت از همان دوره های کهن مورد توجه حکما و فلاسفه بزرگ جهان بوده است. اندیشمندان جهان باستان چون فیثاغورس، ارسطو، افلاطون و… با افتخار و غرور از زرتشت و فلسفه وی یاد کرده اند. در حکمت اشراق اهمیت و اعتبار و دیدگاه های ود زمینه ساز بسیاری از تحولات در فلسفه و حکمت شد.فلسفه عمیق زرتشت، از افلاطون تا هگل را از جنبه های متفاوت و سرشار خود برخوردار کرده است و نیچه مرد برتر را در وجود این بزرگ مرد تاریخ یافته و معرفی نموده.
زرتشت نخستین پیغمبری بود که در آن دوره های کهن خدای واقعی را شناخت و یکتاپرستی را مطرح کرد. در فلسفه بران بود که دو گوهر همزاد در آغاز در عالم یصور پیدایی یافتند که یکی نیکی و دیگری بدیست. اساس حرکت و جنبش و زندگی از برخورد این دو میباشد و این هدف هیچ ارتباطی ب ذات خداوند ندارد، در نهاد آدمی هم خیر هست هم شر.
پروردگار آدمی را آزاد با اختیار و اراده کامل آفریده، فرد خردمند باید از میان نیک و بد، نیک را برگزیند نه بد را و پیرو را سپنتا مینو (نیکی در اندیشه، گفتار و کردار) باشد نه انگرمینو (بدی در اندیشه، گفتار و کردار).
زرتشت بر علیه خرافات و موهومات دوره خود قیام کرد. قربانی، پیشکش، نذرها و پرداخت باج و خراج به کاهنان و قبول زور و بیداد از سوی فرامانروان خودکامه و زهد ریاضت را مردود شمارد و از کردار اهریمنی معرفی نموده.
کار و کوشش و زندگی خوب و سالم و خوش و نعمت از راه درست بدست آمده را ستود. عبادت را فقط خدمت به مردم و پیروی از سه اصل: اندیشه، گفتار و کردار نیک معرفی کرد.
بسیاری از طبقات و گروه های اجتماعی آن روز که سود خود را در خطر دیدند بر علیه وی قیام کردند اما زرتشت با مقاومتی صبورانه ایستادگی کرد و در انجام رسالت خویش کامیاب گشت. سروده های زرتشت که در میان تمام آثار دینی جهان مشخص و متمایز می باشد گاثه ها و ۱۷ قطعه می باشد. سایر بخش های اوستا به زرتشت ارتباط نداشته و بعدها به این اندیشمند بزرگ و پیامبر کهن نسبت داده شده و تفاوت در سبک و معنی و مفاهیم، این مورد را کاملا روشن می کند.
پروردگارا درخواستم را بپذیر و بسویم روی آور (مرا از همه چیز بی نیاز کن) و خوشبختی و کامیابی بهره ام کن. در پرتو اندیشه پاک روانم را بسوی فردوس رهبری خواهم کرد.
از پاداشی که تو، ای اهورا مزدا، برای کردار نیک می بخشی، آگاهم و آماده ام تا هنگامی که تاب و توان دارم به مردم بیاموزم که به راستی گرایند و درستی پیشه سازند.
پروردگارا، چنان که در گفتار آسمانی نوید دادی، در پرتو اندیشه پاک، یاری ام کن (بسوی من آی) و مرا از بخشش و منش پاک و راستی برخوردار ساز تا بر کینه ی دشمنانم چیره گردم و گمراهان را به برترین راه که همانا راه راستی ست رهبری کنم.
ای آشا، آن بخشایشی که بهره ی اندیشه پاک است به من ببخش.
ای خداوند خرد، به من نیرو ببخش تا فرمان پاک تو را در جهان بگسترانم. ای اهورا مزدا مبادا کار ناشایستی از من سر زند که از راستی و نیک اندیشی دور گردم…