واژه ارتدکس اولین بار در مسیحیت قرن اول میلادی و توسط پدر روحانی‌های یونانی به کار برده شد. از آنجایی که تقریباً همه گروه‌های مسیحی باورهای دینی خود را درست می‌دانند، مفهوم واژهٔ «ارتدکس» در یک مورد خاص را تنها می‌توان با بررسی متنی که در آن به کار رفته‌است تعیین کرد.
این واژه در عنوان رسمی کلیسای یونان معروف به کلیسای ارتدکس شرقی و دیگر کلیساهای وابسته به آن به کار رفته‌است. همچنین واژه ارتدکس در عنوان شماری از کلیساهای شرقی کوچک‌تر آمده‌است که در قرن پنجم میلادی در نتیجه «جدال مونوفیزیت» (اعتقاد به اینکه مسیح دارای یک ذات است) از جهان مسیحیت جدا شدند و برای خود فرقه جدیدی ایجاد کردند.
در دین یهود، یهودیت ارتدکس لقب دسته‌ای از کلیمیان است که از لحاظ عقیدتی و اعمال دینی شدیداً پیرو سنتهای قدیمی هستند. بر همین اساس، یهودیت ارتدکس دیدگاههای مدرن یهودیت اصلاح‌گرا را رد می‌کند.
واژه ارتدکس همچنین برای جدا کردن اصول اعتقادی اسلام اولیه از آموزشهایی نظیر تعالیم معتزله به کار می‌رود.
در فرقه پروتستان نیز ارتدکس به شاخه‌ای از این مذهب اطلاق می‌شود که در تفسیر کتاب مقدس کاملاً محافظه‌کارانه عمل می‌کند. اصطلاح ارتدکسی اوانجلیکال یا راست‌دینی انجیلی عموماً در مورد آن دسته از مسیحیت پروتستان به کار می‌رود که بر اعتبار کامل معنای تحت‌اللفظی انجیل و خطاناپذیری آن اصرار دارند.
