۳۱ شهریور ۱۳۵۹

۳۱ شهریور ۵۹ آغاز دفاع از سرزمین عزیزمان ایران گرامی باد

نه ۳۰ سال زیاد نیست، زمانی نیست ، نامتان  همیشه جاودان است علی رضا این روزها فکر میکنم

چرا لحظه ای که در آتش می سوختی  دردت را فریاد نکردی؟

چرا مسعود انشایی وقتی با ناو جوشن زنده به اعماق خلیج فارس رفت هیچ ترسی به دل راه نداد؟

چرا محمد رضا مرادی ترشیزی وقتی با تیر عراقی ها سر از تنش جدا شد بدون سر به جلو رفت؟

نعمت اله ملیحی جوان بسیجی نمی توانست آب بخورد مواد شیمیائی تمام بدنش را گرفته بودند

روی کاغذی نوشته بود : جگرم سوخت آب نیست آب نیست

چرا دردتان را فریاد نکردید؟ از کدامتان بگویم و بنویسم که نوجوان تا پیر شما مرد تا زن شما

همه پهلوان بودند  وطن پرست

وقتی بابک خرمدین تکه تکه میشد با غرور گفت تو اکنون که مرا تکه تکه میکنی هزاران بابک

بر علیه تو ای خلیفه ظالم برخواهند ساخت

بله شهید سرلشگر خلبان سید علی اقبالی هم در ارسارت بدنش به دونیم شد تا راه قهرمانان ایران جاودانه بماند

چگونه میشود یادتان را زنده نکرد تو درد کشیدی که من بمانم و باز هم سر به آسمان بسایم

 آیا میراث بر شایسته ای خواهم بود؟

 با احترام به نام و یاد همه مدافعان ایران زمین

این پست تقدیم میگردد به مدیریت ، نویسندگان و خوانندگان محترم سایت پارسیان دژ