ایرانم
سرزمین اریایی من
سرزمین پاکی من
هنوز خاکت بوی خون میدهد
بوی غیرت میدهد
اما…
چه غریبانه صدای مادری در باد میپیچد
آه شیر مردان سرزمینم
چه شده که بر زمین افتاده این
چه شده که در تیغ خفته این
صدا صدای اشناییست
صدای مادر بی قراریست
مادری که مانده کدام فرزند این مرز و بوم را خاک کند
کدام غرش شیر مردان را ارام کند
که میگویند کجایی کوروش
کجایی شهنشاه پارسی من
که دشمن پای بر سرزمینت نهاد
به یاد غربت سربازان وطنم در جنگ قادسیه
ایمان ملک عیش
در حد و مرز انشای شاگرد کلاس چهارمی دبستان بود. با گرفتن بابل و منضم ساختن این کشور باستانی به سرزمین پارس، برای همیشه مردمی به نام بابلی ها و تمدنی باشکوه و پیشرو ازمیان رفته است. از بالا رفتند از پایین برگشتند.
درود بر شاعر با غیرتی چون شما