در ایران کهن و باستان مانند هر جای دیگر جهان آن دوران، اولین پیکره هایی که ساخته شدند، نمونه های کوچک گلین از زنان باردار و حیوانات بودند، آنها بازتابی از اعتقاد بنیادین پرستش باروری و طبیعت حساب می شدند. شکل های الهه مادر یا ربه النوع باروری، از پیکره های نیمه طبیعی نما، با سینه‌ها و شکم و کپل های بسیار حجیم، نشانه های بارز و مؤکد باروری را شامل بودند. وجود این آثار نشان از موقعیت اجتماعی و خاص زن در آن تمدنها می باشد، از سوی دیگر دلالت بر تلقی انسان، از جایگاه کیهانی نیروی مونث در نظام هستی است. هم چنین شباهت های طبیعی بین نیروی حیات بخش زن و زمین، سبب یکی پنداشتن این دو نیرو گردیده بود، و زن تبدیل به نمادی از مادر- کبیر، به معنای مادر تمامی جهان هستی شد. این قدرت اسطوره ای را در تمامی جوامع بدوی آغاز عصر کشاورزی، به خصوص در پیکرک های الهه مادر، و نقوش برگرفته از این تفکر، در آثار به جای مانده از آن دوران دیده می شود. با توجه به تمامی این تفاصیل، می‌توان نتیجه گرفت، که در جهان بینی پیش از تاریخ ایران، ابر انسان زن بوده است، نه مرد.
نام الهه های ایران
جالب: مانفرد مایر هوفر، در مقاله ریشه شناسی و کهن ترین شواهد نام میترا، پس از بحثی فاضلانه درباره معانی خورشید و پیمان برای میترا، حتی واژه متررا نیز مشتق از نام میترا می داند و «mi-tra» را ابزار اندازه گیری معنا می کند، که «ma» به معنای جدید پیمان از آن ریشه گرفته است، (“متروس” یونانی به معنای اندازه و اندازه درست هم از این ریشه است). اما در غرب نام مهرگاه برابر ایزد خورشید دانسته شده، و گاه کنار خورشید، و در تصاویر و نقش برجسته ها در حال برگزاری بزم مقدس دیده می شود، و سپس با گردونه خورشید و همراه با آن به عرش اعلی صعود می کند.
بادرود فراوان
آنچه باید گفت این است که ایران باستان سرزمینی بدون الهه است واین نام ها که آورده شد هر یک نمادی از یک پدیده بوده است یا روش پرورشی برای نمونه آیین میترا آیینی الهه آور نبوده وتنهاپله های پرورش انسان را کشیده است و نباید هر درجه را ما یک الهه حساب کنیم مثلا درجه شیر ، پیر
مهر وپارسی و… هریک از این ها را اگر بانماد وشکلی از آثار باستان دیده شد تصور بر پرستش آن نمونه اثر نباید کرد . مهر یکی از بالا ترین درجات رشد انسان است وبه خاطر آن به این نماد احترام می گذارند نه به خاطر الهه بودنش . نباید هرجا مجسمه ای در ایران کشف شد تصور بر الهه بودنش کرد -.هرودت خود هر گاه در باره ی خدایان ملل سخن می گوید درباره ی ایرانیان می گوید :ایرانیان به این چیز ها اعتقاد ندارند و این باور ها را نشانه ی احمقی می دانند و خدارا در آسمان ها می جویند وگاهی قربانی هایی برای ماه یا خورشید می دهند . که این ماه وخورشید خود مرحله ی رشد فرد است نه خود ماه وخورشید الهه ، مانند کسی که پس از پایان هر دوره ی تحصیل یک شیرینی به دوست وهمسایه بدهد ………………………………………………………………………………………………………………….دنباله دارد .
سپاس
درود بر شما بسیار سنجیده و دقیق سخن گفتید
با سلام خدمتتون عرض کنم که این ها افسانه هستند و تشبیه های از طبیعت هستند اگر دقت کنید هر کشوری برای خودشاساطیر های افسانه ای دارد مثل اساطیر یونان و خدایان نورس مثلا آپولو
قسمت اولش یا پیش گفتارش ترجمه صرف است ولی بعنوان خودنوشته جازده شده است. بخش دومش از پانوشتهای اوستا برداشته شده است و سوم اینکه از این نوشته زنانه برمیاد که مترجمش خانمی بوده که دوست داشته یک آرکیتایپ فمینیستی بگذاره غافل از اینکه قضیب مهر و میترا با نیزه ای که پیوسته بدست داشته است (استعاره پرتوهای آفتاب) برابری میداشته است.
کتاب های “ودا “ سند بزرگی در تاریخ ۸۵۰۰۰ ساله ایرانزمین هست که بسی فراتر از ایران کنونی هست، آیین میترسی که در هندوستان از ایرانیان باستان تقلید شده و یا یونان باستان سندی برای تاریخ باستان ایرانیان هست که بعد از حمله اعراب از بین رفته و یا به عمد از سوی اروپاییان انکار میشه.
سلام.در این عکسی که گذاشته است زیر عکس خرداد(اون خانم سبز.از راست بالا سومی)نوشته AMERETAT(امرداد) اما اون خرداده(به معنای کمال.رسائی.صحت.درستی و…) ولی امرداد یعنی جاودانه(مرداد=مردن.ا=منفی کردن کلمه)