شهریار و تهران شهريار همچنين در قطعه‌اي به نام«تهران و ياران» با ياد كرد دوران حضورش در پايتخت ايران چنين مي‌گويد: من نه آنم كه فراموش كنم كه تهران را شب تهران و شعاع و شفق شمران را پور كردستان كه جوانانه به جنگش خيزند هرگز ايران نفروشد طمع توران را حسرت شهریار بخش مهمي از اشعار ميهني و به …

شهريار در قصيده «حماسه ايران» به استقبال از حافظ شيراز چنين مي گويد: سالها مشعل ما پيشرو دنيا بود چشم دنيا همه روشن به چراغ ما بود درج دارو همه در حُكم حكيم رازي برج حكمت همه با بوعلي سينا بود قرنها مكتب قانون و شفاي سينا با حكيمان جهان مشق خطي خوانا بود عطر عرفان همه با نسخه شعر …

 شهريار در سال ۱۳۱۴ كه به مناسبت جشن هزاره فردوسي از تمام شاعران فارسي زبان دعوت مي شود كه به يادگار جشن فردوسي شعري بسرايند، اين شعر بلند را در بزرگداشت حكيم فردوسي سرود: سخن، آيينه غيبي است اسرار نهاني را سخنور در زمين، ماند سروش آسماني را نيرزد، گويد: اين زندان گيتي زندگاني را به مرگ خويش چون يابد …