عطر نفس تو دارد … همچنان نای خانقاه و حنجر معابد بابل را می شنوم کرانه به آواز افتخار توست بین دو رود زانو زده مقابلت … بی غرور به خاک افتاده و آنسوی تپّه های بپای پارس و اورشلیم … روح جاودانه ات مقدّس ترین است کورش … ! سلام به بلندای آوازه ات سلام به فکر تو شعور …