ما در شاهنامه زنان برجسته بسیاری از جمله رودابه، تهمینه، فرنگیس و منیژه داریم. پس چه می شود که به ناگه به ابیاتی بر میخوریم که به ضم ما زن ستیزانه بنظر میرسد؟ به مانند: همي خواست ديدن در راستي / ز كار زن آيد همه كاستي چن اين داستان سر بسر بشنوي / به آيد ترا گر به زن …