This eternal light of mine
Qiblah and shelter of the good of this country
این همیشه سبز- این همیشه پاک
It's always bright and loud
This is clear until the current of time
این طلوع بی‌غروب و مهر بی‌کران
This glorious plateau is safe from bites
…
Always proud in the transition of good and bad
Delfroz nest is my home
در زمانه‌ای چنین تباه و سرد
His seal is my best excuse
Under the bright sky
از درون سینهٔ ستبر سنگها
می‌جهد به خاک چشمه‌های نور
وز پس غبار میکشد به دوش خاطرات دور
Dafine Eshgh Dam, Khazane Shur Dam
As if still after centuries
آن زمان که ماه می‌دمد به ناز پشت کوهسار
بر ستیغ کوه قلعه گاه بذ می‌شود عیان
وز پس حصار جلوه میکند روح بابکان
بابک غیور از فراز کوه میرود به تک
در رکاب او شیهه میکشد اسب راهوار
This is a brave lion breed
در سکوت شب میرود به پیش
The mountain and the sky are his shelter
در بلور ماه موج می‌زند
نقش گنگی از عهد باستان
می‌درد ز هم پردهٔ زمان
The dust of distant years is visible —
کاروانی از خلق خسته جان
دیده ناروا خور ده ناسزا
تازیانه از دست تازیان
مانده از ستم زیر بار غم
فقر و احتیاج – Jizya and tribute
میکشد به دوش بار ذمه این خلق ناتوان
To scatter that court of oppression, to burn that house of oppression
در خیال من جلوه میکند باز بابکان
شعله میکشد در نگاه او گرم و آتشین خشم بی امان
He is a brave mountain lion with a golden coat
Beside him, Red Jamgan, Jemla Jan Sapar
راه بی‌عبور کوهها بلند قله سر فراز
لرزه افکند کاخ ظلم را گرد یکه تاز —-
سال‌های سال – کاخ اهرمن در تب شکست
سال‌های سال – In fear of lowly enemies
سال‌ها نبرد رزم و کارزار
سال‌ها جدال فتح و افتخار—-
نقش‌های گنگ می‌دود به هم
پنجه‌های شب نقش دیگری میکشد کنون
It can be seen the role of cunning and blood
یار نیمه راه – حیله و جنون
آنکه میزدی لاف دو ستی از برای او
خنجر جفا میکشد کنون در قفای او—
آسمان سیاه چهره‌ها دژم خلق ناامید
He pulls Shareza's milk in front of the filth
Ah Rozgar, Rozgar, Rozgar, Rozgar, Tarr, Fortune overturned
Brave Babak under the yoke! Rags of a male lion tied in a noose?
آه از این ستم وای از این فسون —
Shaheswar Yel goes captive to Samarra to the old wolf
The legions of Turkish enemies and whips are all by his side day and night
لیک در قفا قلب ملتی میتپد ز غم سوگوار او
معتصم همان خصم بد نهاد
Sometimes his house of corruption is sitting waiting for him
Old and young, children and adults
گرد دارالعام صف کشیده‌اند
بابک غیور باردای سرخ
Sitting on a mountain pile
همچو شیر نر پر دل و جسور همچو کوه بذ سخت و استوا ر
جمع تازیان گرد او به صف
نیزه‌ها به دست تیغ‌ها به کف
معتصم بر او بانگ می‌زند:
“مرد ناخلف کیستی؟ بگو..
There is no answer to his question
People's eyes stare at Babakan
آن دلیر گرد میرود به پیش
There is a seal of silence on his lips
The sting of a dagger in his eyes
بار دیگرش میدهد ندا:
آی خیره سر – کر شدی مگر؟ نام خود بگو
Babak and the silence of a world of messages in his silence
زهر نفرتش میچکد ز رو
Mutasim screams in anger: ای بریده کام با من و سکوت؟
Ange cries out of madness : “مرد تیغ زن کتف او بزن” —–
مردک پلید میرود به پیش می‌درد به تن سرخ جامه‌اش
His bright blood drips into the dark dirt, that pure look
But out of pride, so that the enemy does not see his yellow face
می‌زند به رخ رنگ لاله از زخم خون فشان
His face is made of purple rose blood
آنگه از زمین سوی آسمان خیره می‌شود
شاد و پرتوان بر خدای جان سجده میبرد
” آه کردگار – ای همیشه یار – در ره وطن سهل باشدم مرگ و افتخار –”
باز معتصم می‌زند نهیب:
Hit the other shoulder of the woman with a blade, cut the tongue, cut the tension”
بابک دلیر در زلال خون آورد خروش
The last cry comes from his throat
“Now, O homeland that is always pure
What a fear of death
Will your precious series fall to the ground?” —-
باز نقش‌ها می‌دود به هم
سایه‌های شب میکشد مرا سوی آسمان
To the glory of love, to the house of light, to the stars
بینم آن زمان در سکوت شب
The soul of Khorhamsh appears behind the mountains
A vague bang is heard from behind the fence —
“Brave Babak Khorrami Trust, you are of good descent
کی فتد به خاک آن درخت سبز
آنکه زاده شد از برای عشق
When will it perish that which was sacrificed?
در ره وطن بهر افتخار؟
تهران بیست و نهم دیماه هزار و سیصد و هشتاد
(Homa Arjangi)
