معشـــــوق عشقی اي وطن

خــــاكــــــم به سر ، زغصه به سر خاك اگر كنم
خـــــاک وطن كه رفت ، چه خاكی به سر كنم ؟
آوخ ، كــلاه نيست وطـــــن ، گـــــــر كه از سرم
برداشتند فــــكـــر كــــــلاهي دگــــــــر كــــــنم
مــــرد آن بود كه اين كلهش ، برسر است و من
نـــــــــــامـــردم ار كه بی كله ، آنی به سر كنم
مــــن آن نيـــــــم كــــــــه يكسره تدبير مملكت
تسليــــــــم هـــــــرزه گـــــــــرد قضا و قدر كنــم
زيــــــــر و زَبَر اگــــــــر نكنـــــــي خــاک خصم را
ای چــــــــــرخ! زيــــــــــر و روی تو زير و زبَر كنم

…

جــــــــايي‌ست آروزی مـــن ، ار من به آن رسم
از روي نعـــــــــش لشكـــــــــر دشمـن گذر كنم
هــــــــــر آنچـــــه مي‌كني بكن اي دشمن قوی
مـــــــــن نيز اگــــــــر قــــوی شدم از تو بتر كنم
مـــــن‌ آن نيـــــم بــــه مرگ طبيعی شوم هلاک
وین كـــــــاسه خون به بستر راحت هدر كنم
معشـــــوق عشقی اي وطن اي عشق پاک من
اي آن كـــــــه ذكـــر عشق تو شام و سحر كنم
عشقت نه سرسری ست كه از سر به در شود
مهـــــرت نـــــــه عارضي ست كه جاي دگر كنم!
عشـــــق تــــــــو در وجــــــودم و مهر تو در دلم
بـــــــــا شير انـــــــدرون شد و با جان به در كنم

<< میرزاده عشقی >>