Qualche pino(Poesia)Da manichei e manichei (Un esempio di poesia bianca nella letteratura antica)

اشعار پایین نمونه ای است از اشعار در ایران باستان

تقدیم به تمام کاربران پارسیان دژ(Poesie manichee)

Mostri quanto sei nudo e vuoto dentro…

Non essere come una melagrana la cui buccia esterna è fresca e la sua buccia interna è dolce…

غرور و لاف آموزه ای که در آن سودی نیست

اما معرفت و حقیقت تو و خردت روشناگر روح است…

و در راهش بس نبرد کنند…

درباره ی نور زنده :

پوشیده شدم، چنان ایستادم،با جامه ای پاک

جامه ای بی لک در جایی که هیچ کاستی نبود

زندگان فریادم شنودند…

برای محافظت از خویش برخاستم

آنانم چنگ زذند…

و گفتندم:تویی نور…

سرشار از نور

پس هنگامی که نور به جایگاه خویش همی رود

ظلمت فرو افتد

و دگر بار بر نخیزد!

سفره ی ارواح:

سفره ای در خانه نهاده شده

برای ارواحی که سر گردان نبوند

ارواحی که محو ناشدنی اند

اما در این جهان نابود شدنی

جهانی سرشار از آزیگری(شهوت)

آه ای انسان که گنج در د ست توست

از چه رو در خواب غوطه خوری؟

از چه رو شب را به سه بهره بخش نمیکنی

بهره ای برای خواب، بهره ای از آن نظاره

و بهره ای ار آن نشخواری، همپای نشخوار زندگان.

از چه رو طلوع نمیکنی به هنگام؟

بود که بزرگ زندگان را شکوه بخشی!

حتی دادور بی قانون که بر اورنگ بیداد برنشیند،

پیش از آنکه دادستان فراز آید

در کنار دادور نشیند…

آنانت خوار کنند . پاد افره بخشند…

برای دانلود کتاب پی دی اف شعر در ایران باستان به ادامه مطلب رجوع کنید