Shirkoh Goz Babak Khorram Din
Questa mia luce eterna
Qiblah e rifugio del bene di questo paese
È sempre verde, è sempre pulito
È sempre brillante e rumoroso
Questo è chiaro fino alla corrente dei tempi
Quest'alba senza tramonto e l'amore senza limiti
Questo glorioso altopiano è al sicuro dai morsi
Sempre orgoglioso nella transizione del bene e del male
Il nido Delfroz è la mia casa
In un momento così brutto e freddo
Il suo sigillo è la mia migliore scusa
Sotto il cielo luminoso
Dall'interno della cassa dei pilastri di pietra
Salta al suolo delle sorgenti di luce
La polvere soffia sulle spalle di ricordi lontani
Diga di Dafine Eshgh, diga di Khazane Shur
Come se fosse ancora dopo secoli
Quel momento in cui la luna soffia sul retro della montagna
A volte si può vedere un castello sul bordo della montagna
L'anima di Babakan appare dietro il recinto
Lo zelante Babak va a Tek dalla cima della montagna
Nella sua staffa, il cavallo che cammina strilla
Questa è una razza di leone coraggioso
Va avanti nel silenzio della notte
La montagna e il cielo sono il suo rifugio
Increspature nel cristallo lunare
Ruolo stupido dai tempi antichi
La cortina del tempo fa male
La polvere di anni lontani è visibile
Sono stanco della vita
Visto, maltrattato, maledetto
Una frusta dalle fruste
Resti di oppressione sotto il mio fardello
povertà e bisogno- Jizya e tributo
Si assume la responsabilità di questo popolo indifeso
Per disperdere quella corte di oppressione, per bruciare quella casa di oppressione
Nella mia mente, sembra Bazbabkan
Una fiamma arde nel suo sguardo, calda e ardente, rabbia implacabile
È un coraggioso leone di montagna dal manto dorato
Accanto a lui, Red Jamgan, Jemla Jan Sapar
La strada impenetrabile delle alte montagne del picco Sarfaraz
Abbattiamo il palazzo dell'oppressione
anni e anni – Il palazzo di Ahrman scoppiò in una febbre
anni e anni –Per paura dei nemici umili
Anni di combattimenti
Anni di lotta per la vittoria e la vittoria
I ruoli stupidi corrono insieme
Gli artigli della notte ora giocano un ruolo diverso
Si può vedere il ruolo dell'astuzia e del sangue
L'amico a metà dell'astuzia e della follia
آنکه میزدی لاف دو ستی از برای او
خنجر جفا می کشد کنون در قفای او
آسمان سیاه چهره ها دژم خلق ناامید
میکشد به بند شیر شرزه را روبه پلید
آه روز گار روزگار دون روزگار تار بخت واژگون
بابک دلیر زیر یوغ و بند! ژنده شیر نر بسته در کمند؟
آه از این ستم وای از این فسون
شهسوار یل میرود اسیر تا به سامرا نزد گرگ پیر
فوج دشمنان ترک و تازیان روز و شب همه در کنار او
لیک در قفا قلب ملتی میتپد زغم سوکوار او
معتصم همان خصم بدنهاد
بار گاه او خانه فساد خود نشسته در انتظار او
پیر و نوجوان کودک و کلان
گر د دارالعام صف کشیده اند
بابک غیور با ردای سرخ
بر نشسته بر پیل کوهوار
همچو شیر نر پر دل و جسور همچو کوه بذ سخت و استوار
جمع تازیان گرد او به صف
نیز ه ها به دست تیغ ها به کف
معتصم بر او بانگ میزند:
"مرد نا خلف کیستی ؟ بگو..
نیست پاسخی بهر پرسشش
دیدگان خلق سوی بابکان خیره میشود
آن دلیر گرد میرود به پیش
خورده بر لبش مهری از سکوت
نیش خنجری در نگاه او
بار دیگر ش میدهد ندا:
آی خیره سرکر شدی مگر ؟ نام خود بگو
بابک و سکوت یک جهان پیام در سکوت او
زهرنفرتش میچکد ز رو
معتصم ز خشم نعره میکشد: ای بریده کام با من و سکوت ؟
آنگه از جنون میکشد غریو: "مردتیغ زن کتف او بزن
L'uomo sporco si fa avanti, indossando i suoi vestiti rossi
Il suo sangue brillante gocciola nella sporcizia scura, quello sguardo puro
Ma per orgoglio, in modo che il nemico non veda la sua faccia gialla
Mostra il colore di un tulipano da una ferita sanguinante
چهره میکند از گلاب خون رنگ ارغوان
آنگه از زمین سوی آسمان خیره می شود
شاد و پر توان بر خدای جان سجده میبرد
آه کردگارای همیشه یار در ره وطن سهل باشدم مرگ و افتخار
باز معتصم می زند نهیب
تیغ زن بزن کتف دیگرش برکنش زبان مثله کن تنش
بابک دلیر در زلال خون آوردخروش
واپسین ندا از گلوی او میرسد به گوش
اینک ای وطن ای همیشه پاک
مرگ را چه باک
بی بها سری خونبهای تو گر فتد به خاک؟
باز نقش ها می دود به هم
سایه های شب می کشد مرا سوی آسمان
تا شکوه عشق تا سرای نور تا ستارگان
بینم آن زمان درسکوت شب
روح خرمش جلوه میکند پشت کوهسار
بانگ مبهمی میرسد به گوش از پس حصار
Babak Delir Khorrami si fida della tua buona discendenza
Quand'è che quell'albero verde è caduto a terra?
È nato per amore
Quando perirà ciò che è stato sacrificato?
Sulla strada per la patria per l'onore?
Homa Arjangi
