عصر روز هفت تیرماه سال ۱۳۶۶ شهر سردشت ناگهان با غرش رعد آسای هواپیماهای جنگی دشمن،آرامش شهر را به هم زد و در یک لحظه با انداختن بمبهای ویرانگر چند نقطه شهر را مورد اصابت قرار داد در چند لحظه اول مردم فکر می کردند بمباران عادی است و برای کمک به آسیب دیدگان در محل حاضر شدند ناگهان متوجه شدند بوی متعفن گازهای شیمیایی به مشام می رسد در حمله به سردشت از سه نوع گاز مرگ اور خردل، گازهای اعصاب و سیانوژن استفاده شد
با این حمله مرد و زن و خرد کلان اماج گاز های کشنده قرار گرفتند
سازمانهای غیر مسئول جامعه ملل ناجوانمردانه از کنار این فاجعه گذشتند و همزمان با جنایت وحشیانه بمباران شیمیایی سردشت شهر ربط نیز برای چهل و پنجمین بار بمباران شد متاسفانه این کشتار آشکار غیرنظامیان بی دفاع و بی پناه پس از جنگ جهانی دوم از دلخراش ترین جنایات جنگی است که با واکنش چندانی از سوی غرب و حامیان رژیم بعثی صدام مواجه نشد سکوت سنگین دولت های غربی و سازمان ملل و سازمانهایی که فقط به صورت گزینشی به مساول جهانی واکنش نشان میدهند باعث شد که هشت ماه پس از بمباران شیمیایی سردشت، جنایت دیگری نظیر بمباران شیمیایی در حلبچه یا دیگر مناطق ایران رخ دهد.
در فروردین سال ۱۳۶۵ (۱۹۸۶) سرانجام اعضای شورای امنیت سازمان ملل متحد در واکنش به جنایات جنگی آشکار صدام حسین، مصوبه‌ای را در محکومیت به کارگیری سلاح شیمیایی توسط او گذراندند که با وتوی آمریکا بی‌اثر شد !!!
در اظهارات دبیر انجمن دفاع از حقوق قربانیان سلاح های شیمیایی سردشت این نکته بسیار شگفت انگیز جلب توجه میکند که مردم غیور سردشت، در جریان حملات عراق به این شهر محل زندگی و سکونت خود را ترک نکردند و با دلاوری و ایستادگی در کنار برادران رزمنده خود در جبهه‌های جنگ در مقابل هجوم دشمن مقاومت کرده و هیچ‌گونه بار مالی به دولت تحمیل نکردند
با مرور اتفاقات سال های گذشته دو مسئله کاملا مشهود است تقریبا در تمام جنایاتی که علیه ایران صورت گرفته حضور و تاثیر کشورهای غربی ( به صورت مستقیم یا با واسطه ) دیده می شود و هر جا به هر شکل به پیروزی رسیدیم در سایه اتحاد و عشق به وطن به دست امده است.
خدارو شکر که الان صدام و مزدورانش دارن در آتیش جهنم میسوزن