تخت جمشيد أو بارس هو اسم إحدى المدن القديمة في إيران ، والتي كانت العاصمة الاحتفالية للإمبراطورية الإيرانية خلال السلالة الأخمينية.. الإسكندر الأكبر ، الجنرال اليوناني ، هاجم إيران في 330 قبل الميلاد وأحرق برسيبوليس. با این‌حال ویرانه‌های این مکان هنوز هم در مرودشت در نزدیکی شیراز مرکز استان فارس برپا است و باستان شناسان از ویرانه‌های آن نشانه‌های آتش و هجوم را بر آن تایید می‌کنند.
پارسه از سال ۱۹۷۹ یکی از آثار ثبت شدهٔ ایران در میراث جهانی یونسکو است.
نام تخت جمشید در زمان ساخت « پارسَه » به معنای «شهر پارسیان» بود. یونانیان آن را پِرسپولیس خوانده‌اند. در فارسی معاصر این بنا را تخت جمشید می خوانند.
قدیمی‌ترین بخش تخت جمشید بر پایهٔ یافته‌های باستان‌شناسی مربوط به سال ۵۱۵ پیش از میلاد است. ساخت تخت جمشید در زمان داریوش بزرگ آغاز گردید و سپس توسط جانشینان وی با تغییراتی در بنای اولیه آن ادامه یافت. بر اساس خشت نوشته‌های کشف شده در تخت جمشید در ساخت این بنای با شکوه معماران، هنرمندان، استادکاران، کارگران، زنان و مردان بی‌شماری شرکت داشتند که علاوه بر دریافت حقوق از مزایای بیمهٔ کارگری نیز استفاده می‌کردند.ساخت این مجموعه بزرگ و زیبا بنا به روایتی ۱۲۰ سال به طول انجامید.
وسعت کامل کاخ‌های تخت جمشید ۱۲۵ هزار متر مربع است.
