Le plus ancien Ta'zieh Nama iranien

«یادگار زریران کهن‏ترین تعزیه‏نامه ایرانی است که به ما رسیده است. Une partie de cette pièce est le dialogue des acteurs, c'est-à-dire ce qui s'entend, et l'autre partie est la description de leurs œuvres qu'il convient de montrer. (Ce qui est spectaculaire) en prose.

Yadgar Zariran est une épopée et une chronique tragiques qui ont survécu à la période sassanide et sont basées sur une écriture ancienne et originale de la période parthe.. بنابر این ریشه‌های تاریخی نمایش سنتی سوگناک که امروزه به ما رسیده در پیش از اسلام وجود داشته‌است. با گذشت زمان و دگرگونی‌هایی که از سوی نوحه‌سرایان و شبیه‌سازان هر عصر در نمایش، شبیه‌خوانی پدید آمده و با رویداد تاریخی و آیینی عاشورا، این گونه نمایش در روزگار صفوی به اوج خود رسیده‌است. یعنی سیر و پویه تکاملی شبیه خوانی از سوگواری‌هایی که بر سیاوش وپهلوان-نامه یادگار زریران می‌شده، آغاز شده و با کشته شدن امام حسین (از پیشوایان شیعه‌ها) و رویداد عاشورا ادامه یافته‌است. داستان زریر قهرمان یادگار زریران همانندی شگرفی دارد با داستان عباس برادر امام حسین در دشت کربلا. این کتاب یکی از منابع و آبشخورهای شاهنامه فردوسی بوده‌است.

ملک الشعرای بهار و صادق هدایت نیز در زمینه برگردان این متن به فارسی امروزی کار کرده‌اند.