Un nationalisme iranien plein d'affection et de gentillesse

Expéditeur et article de M. Hojjatul Islam Cheikh Jahangir Mahmoudi

Le nationalisme iranien est plein d'amour et de gentillesse et n'a d'autre but que de reconstruire son existence. (de manière à maintenir la fraternité et la parenté avec tous les groupes ethniques environnants) n'a pas. Et il est également défensif et conservateur de cette existence, et l’intention d’attaquer les autres, y compris les chères ethnies iraniennes, en particulier les ethnies environnantes du pays, ne vient jamais à l’esprit des nationalistes de la nation Mehr et Iman..

L'importance de cette discussion vient du type de défense des ethnies environnantes de leur identité et de leur volonté.. En d’autres termes, l’intention est de prouver que la méthode de défense des groupes partisanes liés aux ethnies périphériques contre l’ethnie centrale ne doit pas être similaire à la méthode de défense des Irlandais contre le gouvernement britannique, ou des Noirs et des Indiens. contre le gouvernement américain ou les Palestiniens contre Israël. Parce que le gouvernement et les groupes ethniques centraux de ces pays se sont montrés agressifs et humiliants envers les groupes ethniques environnants et leurs minorités et les ont continuellement harcelés.. Mais en Iran, le cas est différent.

Les Iraniens n’ont jamais été agressifs ni humiliants envers les groupes ethniques du pays et ont toujours voulu avoir de l’affection et de l’affection avec eux.. Si à l’époque du constitutionnalisme et après cela, après des siècles de domination de divers envahisseurs, le nationalisme iranien a progressivement ravivé son identité en s’appuyant sur le pouvoir parlementaire, il a constitué la base de la nationalité en considérant toutes les ethnies environnantes comme apparentées à l’ethnie centrale. Par exemple, il a appelé les Turcs la langue turque ou les Arabes la langue arabe, afin de montrer que les groupes ethniques environnants sont tous parents et chers du groupe ethnique central.. Avec cette description, comment est-il possible pour une tribu d’appeler une autre tribu comme étant ses parents et chers, tout en ayant l’intention de l’humilier et de la blesser ?! En d'autres termes, il est très ridicule et ironique qu'un individu ou une nation appelle d'autres personnes ou groupes ethniques ses propres et ses proches, puis les humilie, car ce faisant, il a ridiculisé et harcelé son identité et ce qu'il est. .. À propos de cette caractéristique, la nation iranienne, en particulier le groupe ethnique central, cherche seulement à reconstruire son identité, et en d’autres termes, elle n’a d’autre objectif que de défendre son identité et son existence contre diverses attaques et événements historiques..

Le Dr Pirouz Mojtahedzadeh cite un article de Peter Taylor intitulé « Nationalisme de la force reconstructrice ».:

"Peter Taylor présente l'Iran comme le meilleur exemple de ce jeu de rôle du nationalisme. L'effort des Iraniens pour reconstruire leur identité et leur nationalité iraniennes pendant le califat abbasside…. Durant l’ère safavide et face à la menace de conquête ottomane, et depuis la fin de l’ère Qajar et le début de l’ère Pahlavi, c’est un exemple de la pérennité de cette force dans une nation pour le renouveau de la vie culturelle.. Car cette même force, après la Révolution islamique d’Iran, a tenté de restaurer les pratiques fanées de l’aspect religieux de l’identité iranienne et de renouveler la fierté de l’indépendance nationale.(1).

De ce qui précède, il ressort clairement que l’identité et la nationalité de l’Iran n’ont qu’un aspect défensif et qu’il a tenté de préserver et de reconstruire cette identité et cette nationalité contre les menaces internes et externes.. Mais comment se fait cette reconstruction et cette défense de l'identité nationale, écrit également le Dr Pirouz Mojtahedzadeh, citant les mots de "Joseph Mazzini".:

Joseph Mazzini (Joseph Mazzini) qui est connu comme le père de l'idéologie nationaliste moderne, insiste sur le fait que toute nation dotée d'une légitimité historique, tout en développant un territoire naturellement défini par des frontières et « rendu unique par le destin », doit d'abord, non seulement devenir complètement indépendante, mais aussi devenir individuel et amener sa personnalité collective à l'intégration ultime. C'est seulement dans ces conditions que la nation est prête et obligée de devenir un membre à part entière de la famille des nations, fondée sur le principe de l'égalité et de la réciprocité totale des relations.(2).

Ces groupes baathistes-wahhabites tentent d’enseigner aux enfants, aux jeunes et aux Arabes que partout où il y a un conflit entre une personne non-Ajam d’un côté et une personne arabe de l’autre côté, ils doivent sans aucun doute se ranger du côté de l’Arabe.. De cette manière, il sera inculqué dans l'esprit et l'imagination de nos chers compatriotes arabes qu'il faut toujours parler persan. (dont Bakhtiaris, Lers, Shushtris, Dezfulis, Behbahanis, Ramhormzis, Hendijanis, Isfahanis, etc.) considérez-les comme vos ennemis et opposez-vous à eux dans tous les cas.

Même si vous savez qu'un Arabe est une personne cruelle et qu'une personne non-Ajam est opprimée, ils devraient quand même prendre le parti des Arabes.. Ils ne manquent pas le match de football et enseignent à leurs jeunes que si les Iraniens gagnent le match de football entre l'équipe nationale iranienne et l'équipe nationale d'un des pays arabes, ils devraient manifester ouvertement leur protestation, leur inconfort et leur colère.. Et si l’équipe du pays arabe gagne la partie, elle montrera publiquement son bonheur en déclenchant un carnaval du bonheur.. Autrement dit, que les persans comprennent que les Arabes du Khouzistan forment une seule nation avec les peuples des pays arabes, mais non seulement ils ne créent pas une seule nation avec les Perses, mais s'opposent à eux..

Les groupes baathistes-wahhabites, sous prétexte de déclin éducatif, exigent que les enfants et jeunes enfants des compatriotes arabes apprennent dès l'enfance leur éducation en arabe, afin que le seul contact culturel- La nation restante devrait être séparée entre ces compatriotes et le groupe ethnique central. Dès le début de la victoire de la révolution, les groupes baasistes-wahhabites ont commis des assassinats et des crimes graves afin d'empêcher l'approfondissement des relations ethniques, comme lors de l'explosion du train Kilometer. 40 Ahvaz- Khorramshahr, de nombreuses femmes, enfants et vieillards y ont été brûlés et brûlés.

Ils ont mené une guerre sanglante main dans la main avec Saddam 8 Ils ont imposé Salah au peuple iranien dans l’espoir que leurs compatriotes arabes les accompagneraient, mais à l’exception de quelques-uns, la plupart des Arabes ne les ont pas suivis.. Mais aujourd’hui, en raison de la pression de la pauvreté et du chômage, un nombre important de personnes sont trompées par divers groupes Baas-Wahhabites.(Tant à l’intérieur qu’à l’extérieur du système) et agir dans leurs positions et actions d'une manière contraire à l'intérêt général de l'Iran. On dit qu'ils ont été trompés, non pas parce qu'il n'y a pas de pauvreté et de chômage chez une partie importante des compatriotes arabes, sans aucun doute, une grande partie de ces compatriotes souffrent de pauvreté et de chômage, mais malheureusement certains d'entre eux ont cru que ceci C'est à cause des différences ethniques et de leur négligence de la part du groupe ethnique central et des responsables du pays.. Alors qu'à leurs oreilles et dans des villes comme Ahvaz, Abadan, Khorramshahr, Mahshahr, Hendijan et Shush, ainsi que dans d'autres villes de la province du Khuzestan et dans d'autres provinces, l'armée des pauvres et des chômeurs d'Ajam (Ler, Bakhtiari, Shushtri, Dezfuli, Behbahani, Yazdi, Turk, Esfahani, Shirazi, Kurde, etc.) C'est beaucoup.

Et leur grandeur est si impressionnante que s’ils ne se trompent pas, il est impossible d’ignorer cette grande réalité.. Et malheureusement, ceux qui ont été trompés par les nationalistes, en plus de la pression de la pauvreté, du chômage et d'autres problèmes, ont souffert d'une sorte d'égoïsme et d'injustice, sinon comment est-il possible qu'ils voient la grande pauvreté de leurs concitoyens. , mais l'ignorer ?!! La vérité est que le problème principal est d'ignorer la pauvreté des concitoyens d'Ajam, et c'est la même injustice, l'injustice et l'égoïsme qu'ils appellent ces problèmes, peu importe ce qui leur vient à l'esprit, ce qui sent l'inimitié et ils disent que c'est le problème. travail du peuple d'Ajam, donc si c'est un droit et un privilège, seulement Eux le veulent pour eux-mêmes.

Ces groupes de partis écrivent le nom de la ville "Ahwaz" avec "H" comme Hawaz, avec "H" Jimmy comme "Al-Ahwaz", alors qu'ils n'ont aucun document pour cela et des documents historiques prouvent que le nom d'Ahvaz et Le Khuzestan est dérivé du nom de la tribu "Hoz" ou "Khuz", qui étaient les plus anciens habitants de cette région, et sur la base de documents fiables, il est clair que la tribu des Hoz ou Khuz est la même Lor que celle connue aujourd'hui. comme Bakhtiari. (Grand Ler) Et aussi d'autres lors (Petit Ler) sont connus. Bien sûr, nous convenons que les Arabes sont présents dans cette région depuis longtemps, mais les Khuz ont vécu dans cet endroit plus tard qu'eux.. Ces cas et d'autres indiquent que les groupes Baas-Wahhabites prétendant défendre les droits des groupes ethniques suivent leur propre voie à travers le « nationalisme séparatiste »..

Le Dr Pirouz Mojtahedzadeh écrit sur ce nationalisme: "Le meilleur exemple du rôle du nationalisme en tant que force séparant les nations les unes des autres et plaçant chacune d'elles dans une unité politique plus petite est l'effondrement des grands empires du XIXe siècle, tels que les empires autrichien, hongrois, ottoman et russe. la création d'un certain nombre de nations C'était petit et nouveau. À l’époque actuelle, le meilleur exemple de ce jeu de rôle est l’effondrement de l’ex-Union soviétique, de l’ex-Yougoslavie et de l’ex-Tchécoslovaquie au début de la décennie. 1990 et a cherché à créer un certain nombre de nouvelles nations plus petites "(3).

Bien entendu, les empires mentionnés ci-dessus ont tous eu une courte vie et ont été créés par imposition et domination.. Mais l'Iran, qui est plus que 25 Il a un siècle d'histoire et, dans le passé, son domaine était bien plus vaste que les frontières actuelles de la géographie iranienne. Il ne peut pas être soumis au « nationalisme de force séparatrice » parce que premièrement: La plupart des groupes ethniques environnants ne sont pas nés de l'autorité du groupe ethnique central sur ces groupes ethniques, mais ils étaient à l'opposé de ceux qui dominaient autrefois l'Iran et sont restés en Iran en tant qu'invités du pays..

Même si la plupart d’entre eux sont d’origine iranienne, seule leur langue a changé.. Mais parmi eux, il y a des gens qui parlent la même langue (Aucune commande) Ils mangent leurs proches à l’étranger et affichent leur haine et leur inimitié au nom de la défense des groupes ethniques iraniens environnants..

deuxièmement: Quelle est l’origine ethnique centrale de l’Iran d’un point de vue ethnique ?- qui a qualifié les ethnies environnantes d'ayant une race iranienne d'origine (Seule leur langue a changé) Et en conséquence, ils les appelaient leurs proches. Et qu’en est-il de l’aspect religieux, qui considère la majorité des chiites et des sunnites, voire des chrétiens, des juifs et des musulmans, comme ses frères, et qui a tendu la main de l’amitié et de la fraternité à toutes les nationalités iraniennes pour l’unité nationale, l’unité et l’individualité, donc que par ce moyen, le chemin de l'évolution, du progrès et de la prospérité qui est créé par l'intégration. Par conséquent, le « nationalisme de force séparatrice » des groupes Baas-Wahhabite est très perfide et dangereux.. Et tous les compatriotes arabes devraient s’opposer à cette force dangereuse et trompeuse et y faire face.. Et aussi, tous les compatriotes d’Ajam devraient être vigilants contre la perversité et la déviation de ces groupes baathistes-wahhabites et lancer une campagne politique, culturelle, de propagande et électorale..

De la discussion ci-dessus, on peut conclure que:

1) Les groupes baathistes-wahhabites sont dangereux pour le pays et doivent être affrontés.

3)N'oublions pas que pour préserver l'unité de la nation iranienne, le concept d'unité ne suffit pas, nous avons besoin du concept d'individualité.(D'après Joseph Mazzini)qui est un concept plus profond que l'unité, nous comptons donc sur l'enseignement de la langue ethnique(Pour toutes les ethnies)Depuis l’enfance, de tels cas, qui aboutissent à une séparation nationale et culturelle des Iraniens les uns des autres, sont dangereux..

4)La nécessité d’isoler la nation d’une attention saine et sérieuse aux besoins ethniques, d’autre part, souligne que le processus dialectique de l’évolution nationale atteint un stade où ces deux éléments sont considérés ensemble.(Toutes les religions des vallées iraniennes)Il est nécessaire que les penseurs éclairés, les professeurs d’université et les militants politiques recherchent et examinent un nouveau plan basé sur les besoins du peuple iranien et prennent en compte les opportunités limitées actuelles..

Le Khouzistan, qui est la sixième province de l'Iran, a un lien étroit avec les mots Ahvaz et Shush.. D'un autre côté, il convient de prendre en compte le lien entre les mots Shush et Suz, car le Khuzestan était également appelé « Suzyan ».. Khuzestan signifie peuple Khoz, qui est le Hujistan en pahlavi et Huzaye en syriaque.(2). L'ancien nom du Khuzestan était "Suziana", qui, selon la forme des inscriptions de Dariush, s'appelait "Uvaje" ou "Khovej".. Le Khuzestan signifie le pays des Khozis ou Hozis, dont la ville actuelle d'Ahvaz tire également son nom.. "Khuz" ou "Hoz" était le nom des gens vivant dans cette région, donc Khuzestan signifie la terre du peuple Khoz..

En regardant l'histoire de cette région, nous découvrons que la culture et la civilisation d'Elam (que dans l'année 645 Il fut détruit par le roi d'Assyrie) Il y régna pendant de nombreuses années et la ville de Shush était l'ancienne capitale d'Elam, pour cette raison Elam était également appelé « Suzyan » ou « Shushan ».(3). Mais « Ahwaz » est le pluriel du mot « Hoz = Khoz », à l'origine, cette appellation ne s'appliquait qu'à une tribu vivant dans cette région, et les Iraniens l'utilisent sous le nom de « Suzian » comme province pour déterminer l'ancienne région de "Elam". ils prirent(4). Dans l'histoire des Parthes, l'Elam est égal au Khuzestan et, dans l'Ancien Testament, l'Elam était un pays composé des montagnes du Khuzestan, du Lorestan, du Pashtakuh et de Bakhtiari. (Bien entendu, ses habitants étaient pour la plupart les mêmes habitants de Ghior Bakhtiari et de Ler.) Ça a été utilisé. Shush et Ahvaz ont été des villes importantes dans ce pays(5). Dans certaines histoires, Ahvaz est appelé Khuzestan. Par exemple, il écrit istakhari: "Ahvaz est une région entre Bassorah et Fars, ils l'appellent Khuzestan car il y a beaucoup de sucre, de raisins et d'autres fruits là-bas.…. L'une de ses fonctions est Askar Makram et Tester (= Chouchtar) Il vient des villes de Duraq au Khuzestan (gobelet) On dit que Qabad, fils de Darab, l'a construit et Handijan est l'une des autres villes du Khuzestan.(6).

L'un des livres de géographie les plus importants du 4ème siècle, écrit sur les frontières du Khouzistan.: "La frontière du Khouzistan vers Pars et Sepahan et la frontière de Jabal et Wasit sont une frontière droite à quatre côtés, mais la frontière sud devient un cône allant d'Ibadan au village de Wasit.… Et Kora Ahvaz l'appelle Hormozshahr et d'autres régions du Khouzistan l'appellent Ahvaz.(7). Et le pays du Khouzistan appartient à Hamun, le plus grand fleuve du Khouzistan est le fleuve Shushtar, et Malik Shapur a construit un barrage sur cette rivière, qui est appelé par Shazharvan, et Shazharvan l'a appelé pour que l'eau monte et atteigne la ville.. Les eaux du Khuzestan provenant d'Ahvaz, Duraq et Shushtar et tout ce qui s'élève dans ces limites devraient tous être inclus dans le fort du Mahdi, et de là ils deviendraient un grand fleuve et se jetteraient dans la mer.. Et il n'y a pas de mer au Khouzistan, à l'exception d'une petite partie de la mer de Pars, qui équivaut à Abadan depuis Mahi Royan jusqu'à près de Suleimanan.(8). Le livre Masalak et Malik a décrit les limites des villes et villages et leurs caractéristiques telles qu'elles étaient au 4ème siècle.: "D'autres districts du Khouzistan reviendront à Ahvaz". En fait, la racine des mots Khuzestan et Ahvaz est la même et, comme mentionné précédemment, elle est liée à Shush et Suez.. Un autre livre authentique au IVe siècle (Frontières du monde de l'Est au Maroc) Peut Bruit:

"Toute la prospérité du monde réside dans cinquante et un domaines. Il est à cinq miles au sud… Et quarante-cinq régions se trouvent au nord, quatre à Abadan, et cette région est la Chine, le Tibet, l'Inde, le Sind, le Khorasan et … et le Khouzistan". Puis il décrit la région du Khuzestan: "Nahiti est au Khouzistan, à l'est de Pars et près de Sepahan. Son sud est la mer et une partie de la frontière de l'Irak, et son ouest est une partie de la frontière de l'Irak, et l'alphabétisation de Bagdad est au milieu.. Au nord se trouvent les villes de Nahit Jabal et ses villes sont :: 1. De Mahdi ]à Mahdi[، 2. Bassien ]Baspan[، 3. Dara, 4. demander 5. frontal 6. marché de la région, 7. Ahvaz, 8. l'isme, 9. Ramhar, 10. Demandeur Makram, 11. volé, 12. Bélier Ormes, 13. Bazar de Sembil, 14. C'est ça (Testeur = Shoshtri)، 15. douche à vent, 16. Chut, 17. Menouf, 18. Regardez-moi (le maintenir)، 19. bien, 20. Qarqoub(9).

D'après les documents historiques et géographiques, nous apprenons que dans le passé, neuf colonies entre Bassora et Fars s'appelaient Ahvaz, et que l'ancien nom d'Ahvaz en tant qu'une des villes du Khouzistan était "Hormoz Dadshir", qui fut plus tard appelé "Souq al -Ahwaz" et à l'époque de Naser al-Din Shah Qajar, on l'appelait "Nasseri"..

Concernant l'histoire de cette ville, il faut dire qu'Ardeshir Ier Sassanide reconstruisit l'ancienne ville de Taziana et la nomma Hormoz Ardeshir.. A l'époque sassanide, cette ville s'appelait "Ramshahr" et "Shahrram" en plus du nom mentionné. A l'époque d'Ardeshir, cette ville était très prospère et au lieu de Suse, elle devint la capitale de "Suziana" ou Khuzestan.. Après la prise de cette ville par les musulmans, les Arabes la nommèrent Ahwaz ou Suq al-Ahwaz ; Cela signifie le marché ou la terre de Khozis. En fait, les Khozis ou Khozis étaient à l'origine le nom d'une tribu guerrière qui vivait dans cette région.. ( Tout comme ce trait de guerre et de bravoure existe chez les Lors et les Bakhtiaris, si la politique, la vigilance et le patriotisme ont enrichi leur existence.). Durant les périodes omeyyade et abbasside, cette ville connut beaucoup de prestige et de prospérité, jusqu'à la sédition de Sahib al-Zanj, soit la fin du IIIe siècle de l'Hégire.. qui a commencé à décliner(10).

Darius Achéménide a mentionné à plusieurs reprises le Khuzestan dans ses inscriptions.. Par exemple, il est mentionné dans l'inscription Biston: "Après avoir tué Goumat Magh, Atrin Nami, fils d'Opdram, s'est rebellé contre moi au Khouzistan et a dit aux gens comme ceci :: Je suis le roi du Khuzestan, après quoi les habitants du Khuzestan se sont détournés de moi et sont allés à Atrin et il est devenu roi du Khuzestan " et il est mentionné ailleurs qu'il l'a récupéré(11). Selon les écrits d'Hérodote à l'époque de Darius au Khouzistan, le pétrole (cire) Il a été extrait(12) De plus, lorsqu'il nomme les provinces de l'Iran pendant la période achéménide, il considère le Khuzestan comme la huitième province après Suse, qui était la résidence de la cour à certaines périodes de l'année et qui payait des impôts au gouvernement central.(13). C'est également à l'époque de Dariush que des relations maritimes directes s'établissent entre les pays de la mer du Maghreb avec le Pars et le Khuzestan.(14). Dariush mentionne le Khuzestan comme son État subordonné dans le sixième paragraphe de l'inscription Biston(15) Et dans l'inscription Takht Jamshid (Fermer 2) Il considère toujours le Khuzestan comme un pays qui lui appartient avec l'aide d'Ahura Mazda(16). Pendant la période des successeurs d'Alexandre, le Khuzestan fut longtemps leur quartier général et des conflits y éclatèrent.(17).

Gouvernement parthe pendant Mehrdad I (Sur 174- 136 avant JC) Il captura Mèdes, Pars et le Khouzistan.(18). Mehrdad Ier après la conquête de la Grande Med (Irak Ajam) Il remarqua le Khuzestan, le pays voisin du Madh. Les écrivains de cette époque ont écrit le nom de ce pays comme « Ali Ma'is » et le nom de son peuple comme « Ali Mian ».. On sait que le premier mot vient d'Elam et le deuxième mot vient des Elamites, que Darius Ier a trouvé dans les inscriptions de Biston, Naqsh Rostam et Takht Jamshid "Khuwj" et des auteurs de l'Ancien Testament tels que "Diodor". et … C'est la ville de Suse (= brûlant) a écrit. Dans les écrits de Jousti, on voit clairement qu'à cette époque le Khuzestan possédait un royaume.. Parce qu'il écrit que Mehrdad s'est battu avec le roi "Ali Mian" et l'a vaincu et a ajouté ce pays à son gouvernement. (Livre 41 Fermer 6). Cependant, il n'est pas clair si ce roi était une marionnette des Séleucides ou s'il était indépendant dans le récit de Jousti.. Ce qui est sûr, c'est qu'après avoir conquis le Khuzestan, Mehrdad a fait d'un personnage de la dynastie parthe, connu sous le nom de "Kamnaskir", le roi d'ici, et les pièces de monnaie de ce personnage 81- 82 BC a été obtenu(19). Pendant la période sassanide, Shapur I et Shapur II, les captifs romains ont été transférés au Khouzistan pour être utilisés dans le développement de l'agriculture et de l'industrie.(20). Aussi, pendant cette période, pendant Yazdgerd, le christianisme s'est répandu au Khouzistan, de sorte qu'une fois un prêtre appelé "Hasho" dans la ville d'Hormoz, Ardeshir (Ahvaz) Le Khuzestan a compris l'incendie d'un temple adjacent à l'église, et un autre incendie s'est dirigé vers un temple du feu et y a éteint le feu, et en a fait un lieu de culte pour les Tarsayens et a arrêté de prier, ce qui a provoqué la colère de Yazdgerd envers les Tarsayens. .(21). Durant l'ère Saffarian, le travail de Yaqub Laith a atteint le point où il a emmené Pars, Kerman, Khuzestan, Khorasan et Behri d'Irak.(22). Ce qui ressort clairement des preuves historiques, c'est que la plupart des guerres d'Alexandre le Grand et des Arabes ont eu lieu dans le pays du Khuzestan et que les plus grands dégâts ont été causés au développement de cette région.. Les invasions fréquentes et les nombreux camps ont provoqué la rupture des barrages, la terre est restée stérile et ses habitants ont fui, et par conséquent, la terre qui était considérée comme l'Inde, l'Iran, s'est transformée en une plaine sèche et salée.(23).

1- Un groupe d'Isdorcharaksi, le célèbre géographe grec (premier siècle après JC) de Kharkiv (Un endroit au Khouzistan) ils savent(24).

2- Le fils de Muqaffa (Né en 106) Il était également du Khuzestan(25).

3- Abu Yaqoob bin Isa al-Naqil, surnommé al-Naas, était l'un des traducteurs iraniens du IIIe siècle, également originaire du Khuzestan, qui traduisait des livres médicaux.(26).

4- Famille Nobakht: Le premier membre de cette famille, qui occupe une grande place dans l'histoire de la civilisation islamique, et les autres étaient issus du peuple d'Ahvaz.. Nubakht se considérait comme étant de la race de Gio, le fils de Guderz, il était un maître en astronomie et ses règles, et il était zoroastrien jusqu'à ce qu'il rejoigne Mansur, puis il se convertit à l'islam.…(27).

5- Ali Ahwazi: Ali bin Mahziyar Ahwazi Durqi Shiite Makni à Abul Hasan, il était juriste et exégète, l'année 229 Il a été dans la vie. Parmi ses livres, on peut citer Al-Anbiya, Al-Zahd, Al-Makasab et Al-Malaham.(28).

"Ces anciens étaient tous originaires de Ler et de Bakhtiari, alors qu'aujourd'hui les habitants de Bakhtiari et de Ler ne prêtent pas beaucoup d'attention à Ahvaz, qui porte leur nom.. Les Bakhtiari (Grand Ler) Et les autres dirigeants devraient penser à Ahvaz et au Khuzestan dans toutes les questions politiques, économiques, culturelles et électorales, qui dérivent de leurs noms, c'est-à-dire Hozi ou Khozi, et ne pas préférer les villes périphériques à leur centre ancien et ancien.. Par conséquent, vous devriez venir à Ahvaz depuis d'autres villes lors des élections et être avec vos chers compatriotes arabes. (qu'ils sont dans ce domaine depuis longtemps)pour déterminer le sort de cette ancienne ville de Lors et Bakhtiaris".

Si l'actualité et l'analyse de l'année 84 Concernant les événements d’assassinats et d’explosions au Khouzistan, notamment à Ahvaz, ce phénomène a été discuté de plus de deux manières.. La première direction est le rôle de pays comme l’Angleterre dans les assassinats et les explosions, et la seconde est l’ampleur des dégâts et des pertes en vies humaines et en argent.. Cependant, à l'exception de quelques-unes, la plupart des nouvelles et des analyses proviennent de la tendance interne qui a opprimé les jeunes Arabes iraniens dans le piège du terrorisme, au point qu'en plus de tuer des dizaines de personnes et de mutiler de nombreuses personnes, ainsi que de détruire des Les propriétés et les installations de Bait Al-Mal ont perdu la vie dans des violences juvéniles et ont laissé leurs maisons et leurs proches dans un deuil noir, aucun mot n'est sorti.. Bien entendu, certaines analyses ont tenté de considérer la politique du gouvernement comme la principale cause de l'apparition du « terrorisme ».. Ceci est accepté dans une certaine mesure.

Si le gouvernement prêtait attention à certains problèmes économiques et exigences régionales, ces compatriotes arabes auraient aujourd’hui une vie normale et peut-être douce aux côtés de leurs compatriotes non-Ajam.. Mais selon ces auteurs, l’émergence du terrorisme est avant tout due aux activités des élites et des groupes culturels et partisans qui, grâce à leurs efforts, ont créé de fausses croyances et des soupçons dans certaines parties de la population.. Ces croyances sont pleines de mensonges et de suspicion- qui est apparemment donné au peuple pour défendre les droits de la nation arabe – Cela a atteint un sommet chez certains jeunes et a créé des effets considérables et les a encouragés à commettre des actes terroristes.. Des conditions internationales particulières, telles que la présence de l'Angleterre en Irak avec ses promesses et promesses mauvaises, et l'apparition de terroristes comme "Ben Laden", ont multiplié le reflet de ces fausses croyances et aussi la suspicion dans l'esprit de la jeunesse en question. , ce qui en fait un outil efficace à des fins terroristes. Par conséquent, dans ce qui suit, en raison de la centralité des fausses croyances et de la suspicion, nous nous efforcerons de signaler quatre cas d'actions qui créent la suspicion, puis nous traiterons de ses dimensions psychologiques et sociales..

Le premier cas remonte aux mois précédant les élections du deuxième mandat du conseil municipal. L'un des auteurs de publications locales a écrit des articles dans l'hebdomadaire Ahvaz qui soulignaient la nécessité de la participation et du soutien des intellectuels non arabes et non arabes dans le soutien des droits ethniques dans le cadre national..

Mais une personne du nom de Mme Miad Saidi, qui jusqu'à aujourd'hui (signifie limites 5 Ça fait un an) Nous ne l'avons pas trouvé, et il s'agit probablement d'un pseudonyme, dans la réponse de l'auteur dans la même publication, non 84 samedi 6 août 1380 A écrit:

"Le peuple arabe n'a-t-il pas coopéré et employé des intellectuels étrangers avant les conseils et les suggestions de Votre Excellence ?" Qu’ont-ils réalisé ? Et après avoir appliqué cela, quelle excuse reste-t-il pour mettre les sujets comme d’autres sujets, car selon vous, de nombreux intellectuels n’acceptent les droits ethniques que dans le monde des rêves et dans un état théorique, et non dans la réalité.. اين پاسخ در شرايطي کار شد که دولت خاتمي امکانات فراواني در اختيار فعالان قومي، از قبيل امکان تشکيل حزب و انتصاب شخصيت هاي مدافع مطالبات قومي به پست هاي مهم، و اجازة تبليغ و انتشار عقايد از طريق نشريات قومي و مانند آن صورت گرفته بود. حتي امکان چاپ و درج اين مطلب که عرب ها ديگر نمي توانند به عجم ها در فعاليت خويش اعتماد کنند (مانند مطلب فوق) براي آنها وجود داشت. آنان اينقدر به حمايت هاي (به قول خودشان) دولت عجم اميدوار بودند که چند ماه بعد به راحتي در انتخابات شوراي شهرهاي مختلط و عرب نشين استان خوزستان ليست دادند و کاملاً به موفقيت نايل شدند. حتي کاملاً در شهر اهواز قدرت شورا و شهرداري را به دست گرفتند. آنها پس از چاپ اين مطلب و مطالب مشابه در نشريات گوناگون، از حمايت و پشتيباني جبهة مشارکت، حزب کارگزاران سازندگي و غيره که اکثر آنها را فعالان سياسي و روشنفکران عجم تشکيل مي داد، برخوردار شدند. با اين حال همچنان بر آن عقيده که روشنفکران و فعالان عجم فقط در رويا و ذهنيت تئوريک حقوق قومي را قبول دارند پاي فشرده و پيوسته به اقدامات خويش در راستاي افزايش سوءظن مبادرت نمودند.

اقداماتي که در روزنامة همسايه ها تداوم داشت. و البته بخاطر همين افزايش سوءظن و بدبيني و حق دادن به سوءظن مردم نسبت به دولت و قوميت مرکزي تعطيل شد. اما واقعاً چه هنگام پيش از پيدايش دولت خاتمي اجازة فعاليت براي دفاع از مطالبات قوميت ها صادر شد و چه زماني در چارچوبة نظام حکومتي کشور روشنفکراني در قوميت مرکزي پيدا شدند که خواهان توجه به مطالبات قوميت هاي پيراموني شدند؟ بي ترديد منظور نويسنده اي که مورد خطاب خانم ميعاد سعيدي بود، روشنفکران و فعالان سياسي مارکسيست نبود که مسلحانه عليه دولت جمهوري اسلامي مبارزه مي کردند. زيرا نويسندة مورد خطاب فردي از موافقان نظام به شمار مي آيد. وانگهي در انتخابات شوراها و سپس در انتخابات مجلس هفتم ثابت شد که منظور از روشنفکران و فعالان عجم همين افراد و گروه هايي بودند که در چارچوبة جمهوري اسلامي امکان فعاليت گروه ها و جريانات قومي را فراهم کردند، با اين حال اينچنين ناجوانمردانه و بسيار زشت فاصله گرفتن از روشنفکران و فعالان عجم مورد توصيه قرار گرفت، و به آن نيز عمل شد. زيرا قوم عرب قبلاً روشنفکران و فعالان عجم را آزموده و معلوم شده است که آنها نمي خواهند مطالبات و حقوق قوميت هاي پيراموني را برآورده سازند و به مردم عرب وعده هاي دروغ داده اند!!؟ و آنها را فريب مي دهند!!؟ و هيچ کاري براي آنها نمي کنند!!؟ بنابراين فقط فعالان عرب هستند که مي توانند اين مطالبات را کسب کنند و البته آنها هستند که راست مي گويند!!؟ در واقع هدف اصلي اين دسته از مطالب چيزي نيست جز اينکه بگويند به عجم ها اعتماد نکنيد زيرا آنها دشمن شما هستند. و هرگز خواهان سعادت و خوشبختي شما نيستند اما آنچه جاي حيرت است اينکه چگونه هموطنان عرب با همة فرهنگ و شعورشان اين همه دروغ و فريب را از سوي حاميان دروغگوي خويش باور کرده و برخي نيز همچنان باور مي کنند؟!

مورد دوم به نامة حجت الاسلام سيد محمد ابطحي باز مي گردد. همه اطلاع دارند که توزيع اين نامه در ميان هموطنان عرب باعث تحريک و شورش عدة قابل توجهي از آنان شد. در نامة مزبور آمده است که سيد محمد علي ابطحي به عنوان مشاور رئيس جمهور سابق به نهادها و ارگانهايي دستور داده که جهت تغيير بافت جمعيت و جابجايي اعراب اهواز به مناطق ديگر اقداماتي انجام دهند. اين دستور در سال 77 صادر شده بود. اما عجيب اينست که چگونه پس از 7 An (و اکنون 8 An) هيچ گونه اقدامي صورت نگرفته بود، با اين حال بسياري از مردم آنرا باور کردند. اين امر نشان مي دهد که در سالهايي که قوم گرايان سررشتة بسياري از امور را در دست داشتند تا آنجا که توانستند به تبليغ سوءظن نسبت به قوميت مرکزي ايران يا به قول آنها «عجم ها» دامن زدند. در واقع هدف از انتشار اين نامة جعلي نيز افزودن هرچه بيشتر به ميزان سوءظن جامعه بود. به عبارت ديگر از يکسو عامل پذيرش نامه سوءظن بود و از سوي ديگر هدف اصلي آن نيز افزايش سوءظن و بدگماني بود. اين افزايش سوءظن و بدگماني پي آمدهاي بدي داشت و منجر به درگيري و شورش و پس از اندکي تأمل و تحمل از سوي مسئولان، موجب سرکوب اين شورش توسط دولت شد. و بديهي است که در اين ميان عده اي نيز کشته و زخمي شدند. زيرا خشم و برخورد خشن از ناحية شورشيان به گونه اي بود که نيروي انتظامي چاره اي جز سرکوب اين شورش نداشت. خشونت به گونه اي بود که ساعت به ساعت و روز به روز افزايش مي يافت. در برخي مناطق اهواز شورشي ها به پاسگاه ها حمله کردند و مرتب توسط سنگ و شيشه و غيره اين پاسگاه ها را هدف قرار مي دادند. برخي نيز به سوي پاسگاه ها تيراندازي مي کردند. با اين حال دستور فرماندهان نيروي انتظامي خودداري و صبر بود. تا اينکه شورش به اوج خود رسيد و چاره اي جز جلوگيري از آن نبود. اين وضعيت، پس از سرکوب باعث افزايش سوءظن شد و البته روزنامة همسايه ها با سرمقاله هاي خويش بر اين سوءظن مي افزود. و محافل خصوصي در جلسات خويش بيداد مي کردند.

مورد سوم نيز که از اوايل يا اواسط سال 83 شروع شده بود و تا پايان فصل نخست سال 84 ادامه داشت، ماجراي «شبکة سيدها» بود. اين ماجرا بدين شکل بود که جرياني به نام سيدها با پرداخت بهره و سودهاي کلان به مبالغي که به عنوان سرماية مضاربه اي در اختيار آنها قرار مي گرفت، توانستند از يکسو سرماية بسيار بزرگي بالغ بر ميلياردها تومان جمع آوري کنند و از سوي ديگر وضع زندگي بسياري از افراد که اندک سرماية آنها تبديل به سودهاي کلان شده بود تغيير اساسي نمايد و بدين وسيله سطح اميد به زندگي را در آنان بالا ببرد. اين امر باعث هجوم بسياري از مردم از عرب و عجم براي سپردن سرماية خويش به سيدها شد. سيدها که خود عرب بودند بيشترين مشتريان خويش را نيز در ميان عرب ها داشتند. آنها پس از 10 ou 15 روز و گاه 20 روز تمامي سرمايه به اضافة سود آن که تقريباً به يک برابر و نيم يا دو برابر مي رسيد را به صاحب سرمايه باز مي گرداندند. چنين امري نشان از تحرک سياسي خاصي داشت. زيرا از منظر اقتصادي در فرصتي به اين کمي امکان کسب سودي بيش از ده تا بيست درصد وجود نداشت، لذا بازگرداندن پول همراه با پنجاه الي صددرصد سود بسيار حيرت انگيز مي نمود. بنابراين روشن بود که هدف اقتصادي از اين فعاليت در ميان نبوده است. آنها قصد داشتند با بزرگ شدن ابعاد قضيه و به وحشت افتادن بانک ها و بازار سرماية خصوصي و مانند آن، و با نگران شدن مسئولين، شبکة سيدها جمع آوري و معدوم شود. يعني در واقع به گونه اي عمل کردند که شک برانگيز بود و مي توانست زمينه ساز حوادث خطرناک باشد. به عبارت ديگر اگر به ناگهاني ميلياردها تومان پول مردم را بر مي داشتند و مي گريختند، مي توانست آثار خطرناکي در پي داشته باشد، لذا دولت و بخش قضايي پس از شورش مربوط به نامة ابطحي، نگران از شورش ديگر دست به کار مقابله و دستگيري شبکة موسوم به «سيدها» شد.

البته گرچه دستگاه قضايي با اين کار مانع آن حادثة بزرگ شد. اما بسيار دير عمل نمود. زيرا اگر زودتر عمل مي کرد و جلوي اين شيطنت را مي گرفت، اکنون اين باور به وجود نمي آمد که مردم منطقه خصوصاً عرب ها بگويند زمين هاي ما را گرفتند، جوانان ما تا حدود بيست درصد جمعيت (يعني بيش از نيمي از جوانان) بيکار هستند، حالا که داشتيم به نون و نوايي مي رسيديم و زندگي مان با شبکه سيدها بهتر مي شد، دولت عجم دست به کار شده جلوي نون خوردن ما را گرفته است. اين هدفي بود که جريان قوم گرا با راه انداختن شبکة سيدها و با فريب دادن اين سيدها دنبال مي کرد، و گرچه دولت و دستگاه قضايي با دستگيري آنان توانست از اينکه ميلياردها تومان سرماية مردم به هدر برود، جلوگيري کند، اما چون نتوانست فوراً در حل مشکل بيکاري و درآمد مردم چارة اساسي نمايد، و جايگزين مناسبي براي درآمد ناشي از سرمايه گذاري در شبکة سيدها پيدا کند، اين حسرت به دل مردم باقي ماند که از زندگي مرفه محروم شده اند. و از منظر آنان محروميت بوجود آمده توسط دولت و قوة قضاييه صورت تحقق يافت. البته بازنگرداندن کامل سرماية مردم نيز مضاف بر علت شد. و سوءظن ها و بدگماني ها را چند برابر کرد.

مورد چهارم نيز که توسط قوم گرايان انجام شد و گامي ديگر در راستاي افزايش سوءظن و بدگماني به شمار آمد، پخش CD فيلم مستند «خطابه اي بر خاکزدگان» است. در فيلم مزبور به حاشية شهر اهواز پرداخته شده و زندگي مردم فقير و حاشيه نشين عرب را به نمايش درآورد. در آنجا مصاحبه کنندگان از مصاحبه شوندگان به زبان عربي مي پرسيدند که چرا اينقدر بدبخت و بيچاره هستيد؟ مصاحبه شوندگان با آموزش قبلي پاسخ مي دادند که اين بدبختي ها به خاطر «عرب» بودن ما است!!!؟ اگر عرب نبوديم اين همه بدبختي و بيچارگي را تحمل نمي کرديم. و تمام فيلم در راستاي اثبات اين موضوع دور مي زد که بدبختي اين مردم علت قومي و نژادي دارد.

البته در ابتداي فيلم در مصاحبه با يک فرد بختياري فقير که در آشغال ها به دنبال روزي خود مي گشت با عنوان «مسجد سليماني» مصاحبه کرد و بدبختي هاي وي را نيز که در کنار چند فرد عرب در پي آشغال بودند به مدت 2 الي 3 دقيقه به تصوير کشيد. منظور کارگردان فيلم از «مسجدسليماني» اين بود که فرد مزبور بومي منطقه نيست اما عرب هاي حاشيه نشين- که البته بسياري از آنها ساکن «بوستان»، «سوسنگرد»، «هويزه»، «خرمشهر»، «شادگان» و غيره بودند- بومي شهر اهواز به شمار مي آيند. بنابراين قصد داشتند که القاء کنند بوميان و ساکنان اصلي اهواز (يعني عرب ها) مردم فقير و بيچاره اي هستند. به عبارت روشنتر هرچه خير و خوشي در اهواز وجود دارد مخصوص «عجم » ها است و به طور اتفاقي يک فرد بيچارة «مسجد سليماني» پيدا مي شود که مجبور به گشتن در آشغال ها مي شود.

و هرچه شر و بدبختي است به «عرب ها» تعلق دارد. فيلم مستند مزبور که حدود 20 دقيقه بود هدف ديگري نيز دنبال مي کرد و آن ناديده انگاشتن حاشيه نشينان عجم از لر، بختياري، دزفولي، شوشتري، بهبهاني وترک و غيره است که بخش بزرگي از حاشيه نشينان اهواز را شامل مي شوند. و هدف ديگر اين بود که ثروتمندان و متمولان عرب و همچنين طبقة داراي زندگي متوسط آنها را که در مجموع جمعيت بزرگي را تشکيل مي دهند ناديده بيانگارند. چرا که اگر فقر و بيچارگي حاشيه نشينان عجم و همچنين ثروت متمولان عرب در کنار ثروت متمولان عجم يا زندگي متوسط برخي از عرب ها را در کنار زندگي متوسط برخي از عجم ها به نمايش در مي آوردند معلوم مي شد که مشکل اصلي وجود اختلافات طبقاتي و پديده اي به نام «مرکز- حاشيه» يا «مرکز- پيرامون» است. و ربطي به دعوا و اختلافات قوميتي ندارد. اما با کمال تأسف کارگردانان فيلم مستند خطابه اي بر خاکزدگان هدفي جز دامن زدن به اختلافات قوميتي از طريق القاء دروغ، آگرانديسمان، سانسور و آسمان، ريسمان بافتن ندارد. تا با افزايش سوءظن به اهداف خويش برسند. يعني از يکسو سرماية اجتماعي قوميت مرکزي را در نزد هموطنان عرب از بين ببرند. و از سوي ديگر با رشد بدگماني و سوءظن خصوصاً جوانان خويش را آماده عمليات نظامي و تروريستي کنند.

قوميت هاي پيراموني براي ماندن در کنار قوميت اصلي و مرکزي نياز به احساس تعلق و همچنين «اعتماد» دارند. پديدة اعتماد در مباحث جامعه شناسي محور «سرماية اجتماعي» به شمار مي آيد. به عبارت ديگر مردم نسبت به فرد يا گروه يا جامعه اي اگر اعتماد داشته باشند، خواهند کوشيد تا هرگونه امکانات خويش از قبيل جان، مال و همکاري هاي ديگر را در راستاي سياست هاي آن فرد يا گروه يا جامعه در طبق اخلاص گذاشته از بذل هيچ امکاني فروگذار نکنند. چنانچه در جنگ تحميلي اعراب مسلمان هموطن در کنار هموطنان عجم خويش و در برابر همزبانان عراقي به مبارزه و دفاع از ميهن پرداختند. و جان و مال و هستي خويش را در اين راه فدا کردند.

اما امروز شرايط به گونة ديگري است، و حال و هواي ديگري دارد. البته نمي توان ترديد نمود که بي تدبيري و ضعف کار مسئولان امر در وضعيت عدم اعتماد و فرسايش سرماية اجتماعي بسيار مؤثر است. ولي مهمتر از همه، اقدامات نخبگان و گروه هاي حزبي قومي است. زيرا پروژه يا پروسة عدم اعتماد و فرسايش سرماية اجتماعي انواع و مراحلي دارد. يک نوع از آن صرفاً فقدان اعتماد است. يعني جامعه نسبت به آن فرد، يا جامعه اعتماد ندارد. لذا در اهداف خويش از آنها انتظاري نداشته و به طور متقابل هيچگونه کمکي نيز به آنها نمي نمايد. اما نوع بدتر و خطرناک تر همانا فقدان اعتماد همراه با بدگماني و سوءظن است. يعني قوميت پيراموني نه اينکه اعتماد سابق را ندارد، بلکه تصور نمايد قوميت مرکزي با آنها خصومت و دشمني نيز دارد، يعني از هر راهي مي کوشد که مانع خوشبختي و سعادت اين قوم شود.

اما نکتة مهمتر کشف استراتژي جريانات قوم گرا مي باشد. اگر جرياني صرفاً بر عدم اعتماد تکيه کند، مي توان نتيجه گرفت هدف نهايي آنها حداکثر ايجاد فدراليسم و خودمختاري است. اما اگر مبناي مبارزه آنها ايجاد سوءظن و بدگماني باشد روشن است که هدف نهايي «تجزية» کشور است. زيرا دو گروه دشمن در کنار يکديگر نمي توانند زندگي کنند و بي ترديد بايد جدا باشند. البته براي همه روشن است که در ايران خصوصاً در منطقة حساس و استراتژيک خوزستان امکان اجراي فدراليسم و خودمختاري وجود ندارد. اما نکته اينجاست که بسياري گروه هاي قوم گرا با انتشار سوءظن و بدگماني- که اين کار را در محافل خصوصي بيشتر انجام مي دهند- در پي فدراليسم و خودمختاري نيستند، و هدفي جز تجزيه طلبي ندارند. بنابراين واقعيت امر اينست که با از بين بردن سرمايه اجتماعي قوميت مرکزي و ايجاد دشمني، گرچه ممکن است در مراحلي رفتار مسالمت آميز و همسويي نشان دهند، اما هدف نهايي آنها تجزيه طلبي است.

در اينجا به بحث اصلي خويش، يعني کشف علت اصلي پديدة «تروريسم» در خوزستان مي رسيم. به عبارتي علل ديگر از جمله فعاليت انگلستان و عوامل داخلي کشورهاي خارجي و همچنين تطميع و فريب و استفاده از پديده هاي ديگر همگي جنبة فرعي و زمينه ساز دارند اما علت اساسي و اصلي در تحولات دگرگونه ساز و شگرف همانا پديده هاي رواني است که بر اثر عامل رواني «سوءظن» شکل گرفته و موجب پديدار شدن موجودي به نام «تروريست خوزستاني» شده است. در اين باره توجه خوانندگان را به اظهارات «بهمن کشاورز» وکيل معروف، در زمينة «روانشناسي جرايم کيفري» و نقش «سوءظن» در پيدايش اين جرايم جلب مي نماييم.

اما پيش از آن لازم به توضيح است که جرايم کيفري در سه بخش:

1) جرايم عليه جان ها و نواميس

2) جرايم عليه اموال و مالکيت و

3) جرايم عليه امنيت طبقه بندي شده اند که عمليات تروريستي عمدتاً هر سه نوع جرم را در بر مي گيرند. زيرا بر اثر اعمال تروريستي جان عده اي گرفته شده يا زخمي و معلول مي شوند و بر اثر انفجارات اموال و املاک خصوصي و دولتي از بين مي رود. و بالاخره اينکه اين اقدامات جرايمي عليه امنيت اجتماعي و امنيت ملي به شمار مي آيند. اين بحث تحت عنوان «بي اعتمادي و جرم» در شماره ششم شهريور 1371 در مجله «جامعة سالم» درج شده است. وي در اين باره مي نويسد: «جرم را هر فعل يا ترک فعلي که براي آن در قانون مجازاتي مقرر شده باشد تعريف مي کنيم. عدم اعتماد يا سوءظن حالتي ذهني است که بدگماني هاي خفيف و متداول تا حالات مَرَضي و شديد اين پديده را در برمي گيرد.

در اينجا برآنيم که رابطه ي اين دو پديده را- در حدي که در خور مقال باشد- بررسي کنيم… اصل را بايد بر خوبي، شرافت، نيکخواهي و نيک انديشي همة انسان ها قرار داد. بنابراين هر رفتاري که اين اصل را- جز در موارد استثنايي- مخدوش کند، بايد «رفتار ضد اجتماعي» تلقي شود. به عبارت ديگر اگر به مفهوم وسيع جرم يعني هر رفتار ضداجتماعي اعم از اين که براي آن قانوناً مجازاتي تعيين شده يا نشده باشد توجه کنيم، نفس «عدم اعتماد» و «بدگماني» را بايد جُرم بدانيم. اما اگر معني اخص جُرم- به شرحي که در آغاز مقاله گفتيم- مدنظر باشد «عدم اعتماد» را بايد برحسب مورد- «عامل»، «علت»، «شرط» يا «انگيزه» تحقق جُرم تلقي کنيم…. هرگاه بدگماني از حد يک کج خُلقي ساده فراتر رود و به صورت يک عامل مسلط بر ذهن و فکر درآيد که فرد از مقابله از آن و دفع آثارش عاجز باشد بايد آن را يک واکنش «مَرَضي» يا بيمارگونه دانست. اين حالت مرضي ممکن است به صورت «واکنش هاي عصبي» يا «نوروز» باشد.

و يا به حد «واکنش هاي رواني» يا پسيکوز برسد. اولاً: واکنش هاي عصبي که فرويد آنها را زاييده جدال بين بخش هاي سازنده شخصيت، (نهاد، خود و فراخود) مي داند شخصيت فرد مبتلا به از بين نمي رود و تماس او با عالم خارج قطع نمي شود و خود به وجود حالت غير عادي در خويش آگاه است. لکن قادر به کنترل اين حالت مرضي نيست. «بدگماني مرضي» را در برخي از واکنش هاي ترس (فوبي) مي توان ديد. در اين موارد تأثير بدگماني در ارتکاب جرم تقريباً در حدي است که در مورد «بدگماني غيرمرضي» گفته شد. deuxièmement: در واکنش هاي رواني (يا جنون) چنان که از اسمش پيداست اختلال کامل سازمان شخصيت و جدايي کامل از واقعيت بروز مي کند. بيمار دچار ترس و اضطراب بسيار شديدي مي شود که باعث بروز افکار و تصورات واهي در خصوص گزند و آسيب از ناحية ديگران مي گردد و بيمار را وادار مي کند که در مقابل اين حملات خيالي به دفاع برخيزد…. «بدگماني» و «عدم اعتماد» از علامات مشخص برخي از انواع جنون است…. توهمات بيمار که هميشه با خطاهاي سمعي و بصري همراه است باعث مي شود که رفتار بيمار در اطراف اين توهمات و خطاها متمرکز شده و در نتيجه قضاوت وي مختل مي گردد و به اعمال پيش بيني نشده و نامعلوم و حتي خطرناک دست بزند.

بيماري اي که «بدگماني« و «عدم اعتماد» نشانة اصلي و برجستة آن است واکنش «پارانويا» است. بيمار مبتلا به پارانويا «اوهام مرضي» دارد اما شخصيت او زايل نشده است. اين بيماران جرم و جنايات وحشتناکي مرتکب مي شوند…. بيمار شنيده ها و ديده هاي خود و از جمله اعمال ديگران را به شکلي هذيان آميز تعبير مي کنند…. و تأسف بار است، که بسياري از بيماران مبتلا به «پارانويا» از بيماري خود آگاه نيستند و اطرافيان آنها هم حرکات و رفتار غيرعادي ايشان را صرفاً ناشي از کج خلقي و بدخويي مي پندارند و لاجرم کسي در صدد درمان آنها بر نمي آيد».

از مطالب فوق روشن است که برخي از افراد از لحاظ رواني استعداد فراواني براي تحت تأثير سوءظن و بدگماني هاي خطرناک قرار گرفتن دارند، لذا وقتي يک جامعه يا قوميتي بر اثر تبليغات فراوان از جانب گروه هاي قومي دچار بدگماني و سوءظن شوند، در اين صورت افرادي که استعداد بيشتري براي تحت تأثير قرار گرفتن دارند، روان آنها از سوءظن و بدگماني آسيب ديده و از آنها موجوداتي بوجود مي آورد که تعابير وهم انگيز از قضايا دارند و تحليل هاي خطرناک و غيرواقعي از اختلافات و شکاف هاي قوميتي ارائه مي دهند. و پس از آن، در صورتيکه به دام خائنان داخلي و عوامل خارجي بيافتند (و گاه يا به صورت خود به خود) دست به جنايات بزرگي مي زنند که ثمرة آن براي همه تأسف برانگيز است. و البته هيچ دولتي هم در چنين شرايطي به خود اجازه نمي دهد که در برابر اين جنايات امتياز دهد.

در واقع نه تنها از اين جنايات امتيازي نصيب قوميت هاي پيراموني نمي شود، بلکه ضرر و زيان هم مي کنند. بنابراين از يکسو از دست دادن جواناني که تحت تأثير سوءظن ها تروريست شده اند نصيب قوم مي گردد، و از سوي ديگر هيچگونه امتيازي به قوم تعلق نگرفته و ضررهاي قابل توجهي نيز مي بينند. چنانکه دولت احمدي نژاد که با رفتن خويش به استانها پروژه ها و طرح هايي را براي کمک به مردم منطقه ارائه مي داد، و قرار بود که در زمستان سال گذشته کابينة دولت را به خوزستان بياورد، پس از بمب گذاري ها و جنايات متعدد- که در آن هموطنان عرب و عجم از بين رفتند- از رفتن به خوزستان امتناع نمود. در حاليکه وي گاه به گاه به علل مختلفي به خوزستان مي آيد، و در آخرين بار در گفتگو با سيماي خوزستان وعده داد که در چند ماه آينده (حدود زمستان سال جاري) کابينه را به خوزستان بياورد. به عبارت ديگر دولت در انتظار تصميم مردم خوزستان در انتخابات شوراها است، تا نحوة کمک و پشتيباني خود را نسبت به مردم خوزستان اعمال نمايد.

و بي ترديد رأي مردم به قوم گرايان نمي تواند براي آنها جز زيان بيشتر فراهم کند. پس اين مردم نبايد تحت تأثير احساسات قرار گيرند و لازم است که بيش از گذشته با فکر و عقل خويش بيانديشند، و دل را از کينه و دشمني و توهم خالي کنند و راهي را بروند که نتيجة آن براي همگان خير و برکت باشد. به اميد آنروز وبه اميد موضع گيري صريح هموطنان عرب در برابر قوم گرايان در انتخابات و نشان دادن اين معنا که به ايران و اسلام بيش از هرچيز ديگر تعلق دارند. و اجازه نخواهند داد که ديگر بازيچه و ملعبه دست کساني قرار گيرند که خود در رفاه و تنعم به سر برده اما جوانان مردم را فريب داده و آنها را به دام خشونت و تروريسم مي کشانند.