Parse ou Persepolis, la ville la plus riche sous le soleil(Ne manquez pas cet article)

اینجا روزی غنی ترین شهر زیر آفتاب بوده است. ولی آتش سوزی مهیب Alexandre ، زمین لرزه های مکرر ، باد و باران و زمان در گذر ، عظمت و شکوه دیرین آن را از بین برده است. با این حال امروز با استفاده از نظریات جدید باستان شناسی و بکارگیری فن آوری نوین و نیروی تخیل شرایط مناسبی فراهم شده است تا بتوانیم جلوه ای از شکوه و زیبایی آن را بازآفرینی کنیم. بدین ترتیب شاید بتوان فهمید که چرا پارسه روزگاری غنی ترین شهر زیر آفتاب بوده است. ایران هخامنشی جایگاه مهمی در میان تمدن های بزرگ دنیای باستان دارد. دویست سال پیش از اینکه Alexandre پلید چشم به جهان بگشاید ، ایرانیان بزرگترین امپراطوری جهان آن زمان را برپا کردند.

Dans l'année 550 پیش از میلاد مسیح Le Grand Cyrus که شهریار یکی از قبایل پارس بود با هم پیمان ساختن اقوام آریایی تبار Pars و ماد بنیان امپراطوری منحصر به فردی را گذاشت که بر اساس الگویی از پذیرش و احترام به فرهنگ ها و آیین های دیگر بنا شد.

تا جایی که تورات ، Le Grand Cyrus را ناجی یهودیان از اسارت بابلیان می داند و گزنفون مورخ grec تبار از او به منزله مردی با درایت ، بی ریا و اهل راستی که همگان را مجذوب خویش می ساخت ، نام برده است.

…

در دنیای باستان Le Grand Cyrus بدلیل علاقه اش به سرسبزی و خرمی شهرت داشت. کاوش های اخیر در پاسارگاد ، پایتخت حکومت Le Grand Cyrus و کشف کانال های آبیاری باغ های وسیع او نشانگر این شهرت است.

باغ های Le Grand Cyrus ، پردیس ، یعنی محل شکوفایی زندگی و جایی که آب مایه حیات است نامیده شده است.

از واژه پارسی ((Paris)) است که واژه ((پارادایس)) به معنی بهشت وارد زبان انگلیسی شده است.پس از Le Grand Cyrus ، Darius le Grand ، امپراطوری هخامنشی را به اوج قدرت و وسعت خود رسانید.

cette Empire از یکسو از هند تا مرزهای Grèce و از سویی دیگر از مصر تا جنوب روسیه امروزی گسترش داشت. برای اداره این سرزمین پهناور که 28 ملت گوناگون را در بر می گرفت ، اقدامات بی نظیری انجام شده است. شاهان هخامنشی به جای یک پایتخت دارای 4 پایتخت بودند که در طول سال در آنها اقامت می کردند . پایتخت ها در چهار مرکز اصلی تمدن های باستانی آن روز بنا شده اند. بابل ، شوش ، هگمتانه (Akbatan) و بالاخره پارسه یا تخت جمشید.

تخت جمشید جایی است که نام اصلی آن پارسه بوده است.در دوره هخامنشی نام پارسه رایج بوده که در کتیبه ها نیز آمده که از هزار سال پیش به نام تخت جمشید مرسوم شده است.

پارسه یا تخت جمشید در سال 518 پیش از میلاد مسیح بنیان نهاده شد. ابتدا در دامنه کوه مهر با چیدن قطعات عظیم سنگ در کنار هم زمین تختی به وسعت 125 هزار متر مربع که به صفه مشهور شده شکل داده شد. سپس کار ساخت کاخ های مجلل و تالار های پرشکوه آن در زمان داریوش بزرگ آغاز شد و طی 50 سال توسط جانشینان او یعنی خشایارشا و اردشیر یکم هخامنشی ادامه یافت و تکمیل گردید.

ولی شاید مهم ترین پرسش برای همگان این باشد که این مجموعه عظیم در دوران هخامنشی چه جایگاهی داشته و اهمیت آن در چه بوده است؟

نشانه های لازم برای پاسخ به این پرسش بر روی دیوار ها و راه پله های تخت جمشید کنده کاری شده است. پارسه مرکز برگزاری مهم ترین جشن ها و آیین های امپراطوری جهانی ایران ont été. هرساله در آغاز سال یعنی اول فروردین ماه نمایندگان و فرستادگان ساتراپی ها ( ایالت های) مختلف امپراطوری که Dariush بنیان گذاشته بود در اینجا گرد هم می آمدند. آنان با خود هدایا و پیشکش های گوناگونی داشتند همچون انواع زیور آلات ارزشمند ، جام های طلایی و حیوانات گوناگون. De Les Grecs و مصریان گرفته تا بابلیان و هندی ها همه حضور داشتند.

گزنفون در کتاب خود آناباسیس ، خبر می دهد که بازوبند از جمله هدایایی است که در دربار ایران بوده است.

در طول اعصار پارچه های رنگارنگ و فرش های زیبا در زندگی روزمره ایرانیان از ارزش بالایی برخوردار بوده است.

(بزرگترین قالی جهان با مساحت تقریبی 5000 متر مربع بافته دست ایرانیان است.)

در حکاکی های تخت جمشید می توانیم شاهد نمایندگان بابل باشیم که همراه با هدایایی دیگر پارچه هایی از جنس پشم را با خود حمل می کنند.

به راستی که صحنه باشکوهی بوده است. نمایندگان سراسر امپراطوری می آمدند تا هدایای خود را با احترام تقدیم پادشاه کنند. هرگروه بوسیله یک نجیب زاده پارسی یا مادی هدایت می شدند تا بحضور پادشاه برسند و هدایای خود را تقدیم کنند.

سپس جشن نوروز و مراسم سال نو آغاز می شد که آن را با نمادی از درآویختن شیر با گاو نمایش می دادند. چنین بود تخت جمشید.

بنابراین تخت جمشید یک پایتخت سیاسی یا نظامی نبوده ، بلکه کانون برپایی مهم ترین مراسم آیینی و جشن های هخامنشیان به شمار می رفته است. در اینجا نمایندگان 28 ساتراپی یا ایالات تابع امپراطوری از دور ترین نقاط گیتی دور هم جمع می شدند تا در حضور پادشاه بزرگترین اعیاد همچون Norouz را جشن بگیرند. هدیه آورندگان و نمایندگان عالی مقام می بایست با تشریفات خاص آرام آرام از مسیر ویژه ای وارد این مجموعه باشکوه گردند. هرکس که اجازه می یافت تا از پلکان ورودی تخت جمشید وارد آن شود ، کاملا مات و مبهوت می گشت.هدیه آورندگان در حالی که یک دشت خرم را پشت سر می گذاشتند به صفه عظیمی که بیش از 14 متر از سطح زمین ارتفاع داشت وارد می شدند. صفه خارق العاده پر از کاخ های متعدد و زیبا. برای رسیدن به این کاخ ها ابتدا وارد تالار انتظار یا دروازه ملل می شدند

پیکره سنگی دو گاو عظیم در محل ورودی به میهمانان یاداوری می کرد که در آستانه ورود به قلب تمدن عظیم achéménide هستند.هر کس که اجازه ورود به این تالار را می یافت در اینجا مردمانی را می دید از نژاد ها ی گوناگون که به زبان های مختلف صحبت می کنند و بر روی سکو هایی که دور تا دور تالار قرار داشت به انتظار اجازه ورود نشسته اند. از اینجا نمایندگان ملل مختلف می بایست وارد تالار بارعام می شدند.

هیئت ها و نمایندگان عالی مقام که از سرتاسر امپراطوری هخامنشی به تخت جمشید آمده بوده اند توسط بزرگان پارسی یا مادی برای شرکت در مراسم بارعام به سوی کاخ آپادانا هدایت می شدند. پس از گذشتن از یک حیاط وسیع سلطنتی ، میهمانان بلند مرتبه باشکوه ترین کاخ تخت جمشید یعنی آپادانا را پیش روی خود می دیدند.

هرکس که از پلکان آپادانا بالا می آمد بسیار تحت تاثیر عظمت و زیبایی آن قرار می گرفت. در این کاخ با ستون هایی که هرکدام 20 متر ارتفاع داشتند روبرو می شد و قلبش تند تر و تند تر می زد.

سپس با عبور از درب های عظیم چوبی که با ورقه های طلا و نقره مزین شده بودند و هر کدام 18 متر ارتفاع داشتند وارد تالار آپادانا می شدند.

میهمانان در درون کاخ شاهد فضایی افسانه ای و با شکوه بودند. فرش هایی رنگارنگ سرتاسر تالار را پوشانده بودند. تزئینات دیوارها به شکوه کاخ افزوده بودند. در بالا سقف عظیمی وجود داشت که به سبکی زیبا رنگ آمیزی و تزئین شده است و بالاخره در انتهای تالار پادشاه بر روی اورنگ شاهی نشسته است در حالی که مراسم بارعام شروع شده است.

فضای زیبا و با شکوه تالار آپادانا آشکارا همگان را به حیرت وا می داشت. ولی شاید جالبتر از همه اینها سرستون های کاخ آپادانا باشد که با دیگر سرستو نهای تخت جمشید تفاوت دارند چرا که این سرستون های عظیم سنگی به شکل دو شیر غران پشت به هم می باشند.

پادشاهان هخامنشی با پذیرش هدایا در تخت جمشید ، وفاداری رعایای خویش را مورد تایید قرار می دادند. از دانوب تا حبشه (لیبی) و از حبشه تا رود سند زیر فرمان یک دولت و زیر یک قانون در آمده و این قانونمندی باعث شده است که فرهنگ های مختلف اجازه رشد پیدا کنند و یک مملکت آباد به مدت دویست سال با نهایت سرافرازی کارو کوشش می کردند و فرهنگ خود را می پروراندند.

برای اداره این سرزمین پهناور اقدامات بی نظیری انجام شده بودند.

گوید داریوش شاه : و من دستور دادم این ترعه را حفر نمایند تا رود نیل که در مصر جاریست با دریایی که در پارس است مرتبط گردد.(فرمان حفر کانال سوئز)

از این مهم تر ایجاد راه شاهی به طول 2600 کیلومتر بود که شوش را به ساردیس در نزدیکی سواحل مدیترانه متصل می ساخت. در طول این بزرگراه ایستگاه

ها و استراحت گاه های خاصی نیز احداث شده بود که امر بازرگانی و همچنین ایجاد ارتباط و رساندن نامه ها را سرعت خارق العاده ای می بخشید. چاپار های تند رو در این ایستگاه ها اسب های خود را عوض می کردند و با اسبانی تازه نفس ، با سرعت و در اسرع وقت پیام ها و نمامه ها را به مقصد می رساندند. این شبکه ارتباطی در واقع نخستین شکل پست سریع السیر در جهان بود. همچنین در زمان Darius le Grand بود که برای نخستین بار یک نظام توزین استاندارد به کار گرفته شد و خط میخی پارسی باستان اختراع گردید.همزمان سکه های طلا و نقره نیز ضرب گردید و در سراسر امپراطوری به کار گرفته شد. اما بزرگترین دستاورد Achéménides نوع امپراطوری و حکومت ایشان بود چراکه نخستین امپراطوری در جهان بود که بر شالوده همزیستس و احترام به سایر فرهنگ ها و مذاهب بنیان گذاشته شد.

وسعت نظر Achéménides در رابطه با تحمل مذاهب و فرهنگ های دیگربسیار جالب توجه است. ایشان با آنکه خود Zoroastrien بودند نه تنها به عقاید مردم دیگر احترام می گذاشتند که حتی یاریشان نیز می کردند. ما همه می دانیم که چگونه Le Grand Cyrus یهودیان را از اسارت بابلیان آزاد کرد تا به سرزمین خود در فلسطین بازگردند و لی قضیه به همین یک نمونه محدود نمی شود چراکه تاریخ به ما می گوید که بعد ها عزرا و نهامایا بعنوان نمایندگان پادشاه ماموریت یافتند تا بر عملیات بازسازی معبد یهودیان نظارت کنند.بدرود فرزندان ایران